دانشمندان سرویس بهداشت ملی (NHS) در بریتانیا، با کمک دانشگاه های بریستول و کمبریج، خون رشد یافته در آزمایشگاه را با موفقیت به دو انسان انتقال دادند. بی‌بی‌سی خاطرنشان می‌کند که اولین مطالعه در این دنیا بخشی از یک مطالعه مستمر برای تعیین نحوه عملکرد خون رشد یافته در آزمایشگاه در بدن است.
برای ردیابی این نظریه، محققان یک نمونه معمولی و سپس یک نمونه مصنوعی را حداقل چهار ماه بعد به افراد تزریق می‌کنند. هر کدام با یک ایزوتوپ رادیواکتیو برچسب گذاری شده اند تا بتوانند مدت زمان گردش هر سلول در جریان خون را بگویند. اگر درست باشد، خون رشد یافته در آزمایشگاه باید مدت بیشتری در آزمودنی باقی بماند.
چرا مهم است: بیمارستان ها نیاز دائمی به خون اهدایی دارند. تقریباً 30000 واحد در روز برای درمان قربانیان حوادث و افراد مبتلا به بیماری های خونی مانند کم خونی سلول داسی شکل استفاده می شود. زمانی که تعداد زیادی از بیماران ترومایی را دریافت می کنند، بیمارستان ها اغلب دچار کمبود می شوند. اما اگر بتوانیم یک اهدای معمولی را در آزمایشگاه کپی کنیم و به آن ماندگاری طولانی تری بدهیم، چه؟
تا زمان اعلام روز دوشنبه، هر دو موضوع هیچ عارضه بدی نداشته اند. شایان ذکر است که برای ایمنی، در این آزمایشات فقط مقدار کمی خون (حدود یک یا دو قاشق چایخوری) تزریق می شود. این آزمایش با هشت داوطلب سالم دیگر ادامه خواهد یافت.
اشلی توئی، پروفسور دانشگاه بریستول، به بی بی سی گفت: «ما می خواهیم در آینده تا حد امکان خون بسازیم، بنابراین دید در سر من اتاقی پر از ماشین هایی است که به طور مداوم آن را از طریق اهدای خون عادی تولید می کنند.
سلول های خونی سنتز شده با جداسازی سلول های بنیادی در یک پیمانه خون معمولی با استفاده از دانه های مغناطیسی تولید می شوند. دانشمندان نمونه ای از حدود 500000 سلول بنیادی را برای تولید 50 میلیارد گلبول قرمز هدایت می کنند. سپس آن نمونه فیلتر می شود تا فقط نمونه هایی که برای انتقال خون مناسب هستند (حدود 15 میلیارد سلول) برداشت شود.
دانشمندان امیدوارند که به چند چیز دست یابند. هدف اصلی، داشتن توانایی سنتز و مکمل بیمارستان ها، کلینیک ها و بانک های خون با گروه های خونی نادر قابل استفاده است. نوع AB منفی نادرترین نوع ABO است که تنها یک درصد از جمعیت به آن مبتلا هستند. مهمتر از آن، افراد دارای O-منفی به عنوان اهداکنندگان جهانی شناخته می شوند، زیرا خون آنها با همه انواع سازگار است. با این حال، تنها هفت درصد از جمعیت دارای O منفی هستند، بنابراین تقاضای زیادی دارد.
حتی انواع کمیاب تری نیز وجود دارد، مانند Hh که به عنوان گروه خونی بمبئی نیز شناخته می شود. این نوع تنها در 0.0004 درصد از جمعیت جهان (0.01 درصد در بمبئی، جایی که کشف شد) رخ می دهد. مانند O منفی، هر کسی می تواند Hh را بدون عارضه دریافت کند، اما افراد این گروه با هیچ نوع ABO از جمله O منفی جهانی سازگار نیستند و باید خون Hh دریافت کنند.
اگر آزمایش‌ها موفقیت‌آمیز باشند، بانک‌های خون و بیمارستان‌ها باید کمبود بسیار کمتری در گروه‌های خونی مورد نیاز داشته باشند، اما این فناوری هزینه قابل‌توجهی دارد. کمک‌های مالی معمولی حدود 130 پوند (150 دلار آمریکا) برای جمع‌آوری، بسته‌بندی و نگهداری هزینه دارد. تولید آن در آزمایشگاه “بسیار” گران‌تر است، اگرچه محققان در مورد ارقام دقیق تردید داشتند.
همچنین محدودیت هایی در تعداد سلول های بنیادی که پزشکان می توانند برداشت کنند وجود دارد. صرف نظر از هزینه ها و موانع، محققان نسبت به مزایای کار خود خوش بین هستند.
هدف ثانویه این مطالعه این است که ببیند آیا خون سنتز شده “طول عمر بیشتری” دارد یا خیر. بدن ما به طور مداوم گلبول های قرمز تولید می کند. به طور معمول، هر کدام حدود 120 روز طول می کشد. با این حال، ماندگاری در بانک خون بسیار کوتاه‌تر است، زیرا سلول‌ها در سنین مختلف همگی مخلوط هستند. تصور این است که از آنجایی که خون رشد یافته در آزمایشگاه به طور یکنواخت “جوان” است، از نظر تئوری باید 120 روز کامل قبل از نیاز به جایگزینی دوام بیاورد.
دکتر فرخ شاه، مدیر پزشکی انتقال خون و پیوند NHS، گفت: «این تحقیقات پیشرو در جهان، زمینه ساخت گلبول‌های قرمز خونی را فراهم می‌کند که می‌توانند به طور ایمن برای انتقال خون به افراد مبتلا به اختلالاتی مانند سلول داسی شکل استفاده شوند. پتانسیل این کار به نفع بیماران انتقال خون بسیار قابل توجه است.
