تلاش برای درک وسعت فضا می تواند واقعا ذهن را ذوب کند. تخمین‌های اخیر نشان می‌دهد کهکشان راه شیری ما قطری در حدود 100000 سال نوری دارد (یک سال نوری معادل 5.8 تریلیون مایل) و دارای 100 تا 400 میلیارد ستاره است. هزاران کهکشان در اولین تصویر وب ظاهر می‌شوند، و ناسا گفت که این برش از جهان تکه‌ای از آسمان را می‌پوشاند که تقریباً به اندازه یک دانه شن است که توسط شخصی روی زمین در طول بازو نگه داشته شده است.
در تصویر یک ستاره کوتوله سفید به تصویر کشیده شده است که پس از ریزش لایه های بیرونی خورشید، شبیه به خورشید است و دیگر از طریق همجوشی هسته ای سوخت نمی سوزاند. در سمت چپ پایین ستاره درخشان و مرکزی قرار دارد و در تصویر فروسرخ وسط راحت‌تر دیده می‌شود.
وب حتی قادر به تشخیص ستارگان منفرد و هسته درخشان NGC 7320 بود. تصویر با رزولوشن کامل ناسا از این خوشه دارای ابعاد 12654 در 12132 پیکسل و وزنی در حدود 182 مگابایت است و ارزش بارگیری برای کاوش در مقیاس 1:1 را دارد.
اولین تصویر، خوشه کهکشانی SMACS 0723 را همانطور که در 4.6 میلیارد سال پیش ظاهر شد، نشان می‌دهد و تأثیرات عدسی‌های گرانشی را بر کهکشان‌های دوردست در پشت آن نشان می‌دهد.
تجزیه و تحلیل بیشتری از داده ها مورد نیاز خواهد بود، اما نتایج اولیه به وجود بخار آب و ابرهایی اشاره می کند که ویژگی های بخار را سرکوب می کنند. ناسا گفت که ارتفاع قله ها و سایر ویژگی ها برای محاسبه دمای اتمسفر حدود 1350 درجه فارنهایت استفاده شده است.
بسیار مورد انتظار: ناسا اولین تصاویر مورد انتظار تلسکوپ فضایی جیمز وب را منتشر کرد. برای مدتی 12 ژوئیه تاریخ انتشار اولین دسته از تصاویر و داده های Webb بود. با این حال، در ساعت یازدهم، ناسا تصمیم گرفت که پرزیدنت بایدن به رونمایی از اولین تصویر کمک کند و مطمئناً ناامید نشد.
صورت فلکی کارینا تقریباً 7600 سال نوری از ما فاصله دارد و برای اولین بار توسط جیمز دانلوپ در سال 1826 فهرست‌بندی شد. این صورت فلکی از نیمکره جنوبی قابل مشاهده است و این بخش خاص در گوشه شمال غربی سحابی کارینا قرار دارد.
این نام کمی فریبنده است زیرا تنها چهار کهکشان از پنج کهکشان نسبتاً به یکدیگر نزدیک هستند. کهکشان پرت، NGC 7320 (سمت چپ ترین کهکشان در تصویر)، حدود 40 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد در حالی که بقیه (NGC 7317، NGC 7318A، NGC 7318B و NGC 7319) به فاصله 290 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارند.
این موزاییک از Quintet استفان با استفاده از نزدیک به 1000 تصویر جداگانه کنار هم قرار گرفته است و بزرگترین تصویر از وب تا به امروز است. این مجموعه ای از پنج کهکشان را به تصویر می کشد که مجموعاً به عنوان گروه فشرده هیکسون 92 شناخته می شوند و با استفاده از ابزارهای NIRCam و MIRI Webb گرفته شده است.
این رصد از سحابی حلقه جنوبی آن را تقریباً رو به رو نشان می دهد. مقایسه، سحابی را در نور مادون قرمز نزدیک (بالا، از ابزار NIRCam) و نور مادون قرمز میانی (پایین، از ابزار MIRI) برجسته می‌کند.
شاید متوجه شده باشید که وضوح تصویر مادون قرمز نزدیک بسیار بالاتر از وضوح عکس مادون قرمز وسط است. ناسا گفت که این به دلیل فیزیک است. به طور خلاصه، NIRCam تصاویری با وضوح بالاتر ارائه می دهد زیرا طول موج های نوری که می گیرد کوتاه تر است در حالی که طول موج های MIRI طولانی تر است. هر چه طول موج بیشتر باشد، تصویر درشت تر است.
WASP-96 b در فاصله 1150 سال نوری از ما در صورت فلکی معروف به ققنوس واقع شده است. این سیاره تقریباً هر 3.5 روز زمینی یک بار به دور ستاره خود می چرخد و اولین بار در سال 2014 کشف شد.
اولین میدان عمیق وب با استفاده از دوربین مادون قرمز نزدیک (NIRCam) گرفته شد و ترکیبی از تصاویری است که در طول موج های مختلف در طول 12.5 ساعت گرفته شده است.
در این مقیاس، به راحتی می توان روی این نقطه آبی کمرنگی که زمین می نامیم احساس بی اهمیتی کرد. با هر شانسی، وب به ما کمک می کند تا جایگاه منحصر به فرد خود را در جهان بهتر درک کنیم و شاید به سوالاتی که حتی هنوز نپرسیده ایم پاسخ دهیم.
آخرین و البته نه کم اهمیت ترین این تصویر خیره کننده از سحابی کارینا، یک مهد کودک کیهانی است که توسط NIRCam Webb گرفته شده است. این بخش قبلاً توسط هابل تصویربرداری شده بود، اما فاقد آن سطح از جزئیات بود که وب قادر به انجام آن است. مانند این است که از وضوح SD در یک تلویزیون لوله ای به 8K در جدیدترین OLED بروید.
دومین “تصویر” از Webb یک طیف انتقال است که از یک مشاهده منفرد با استفاده از تصویرگر مادون قرمز نزدیک وب و طیف‌نگار بدون شکاف (NIRISS) ایجاد شده است. ویژگی‌های جوی یک سیاره فراخورشیدی غول‌پیکر گازی بخاردار معروف به WASP-96 b را نشان می‌دهد.
