با تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده از طریق تلسکوپ، اخترشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که تقریباً 30 درصد از آب پرتاب‌شده از انسلادوس در مدار زحل باقی می‌ماند، در حالی که 70 درصد باقی‌مانده برای تأمین «سیستم آبی زحل» بزرگتر فرار می‌کند.
جدای از طول، ستون آب برای سرعت خروج بخار آب نیز جالب است: حدود 79 گالن در ثانیه. ناسا تخمین می زند که این ستون می تواند یک استخر شنا به اندازه المپیک را تنها در چند ساعت پر کند، در حالی که یک شلنگ باغی در اینجا روی زمین بیش از دو هفته طول می کشد تا به همان میزان برسد.
چرا مهم است: محققان بیشتر از تلسکوپ فضایی جیمز وب برای مشاهده کهکشان‌های دوردست و ساختارهای کیهانی در فضای بیرونی استفاده کرده‌اند، اما فضاپیمای ناسا-ESA همچنین می‌تواند بینش جدیدی درباره منظومه شمسی ما ارائه دهد. به طور خاص، انسلادوس و سیستم آب غیرمعمول آن یک هدف بالقوه اصلی برای مشاهدات وب فعلی و آینده است.
همانطور که Geronimo Villanueva از ناسا تاکید می کند، ستون آب تازه کشف شده تقریباً یک کشف “تکان دهنده” است زیرا بیش از 20 برابر بزرگتر از اندازه ماه است که منشا آن است. این ستون از ناحیه ای در قطب جنوبی انسلادوس رها می شود و بسیار فراتر از نقطه مبدا گسترش می یابد.
دانشمندان ناسا به رصد انسلادوس با ابزار قدرتمند وب در سال‌های آینده ادامه می‌دهند، داده‌های جدید به دست می‌آورند و اکتشافات جدیدی برای آماده‌سازی ماموریت‌های اکتشافی آینده خواهند داشت.
پس از خروج از سطح انسلادوس، توده آب از مدار نسبتا سریع ماه به دور زحل (فقط 33 ساعت) پیروی می کند. در حین چرخش به دور غول گازی، ماه و انتشار آب آن هاله ای به شکل دونات در پی خود باقی می گذارد. دونات آبکی در کنار «حلقه E» قرار دارد که بیرونی ترین و عریض ترین حلقه در سامانه حلقه ای پیچیده و جذاب زحل است.
دانشمندان ناسا اخیراً از تلسکوپ فضایی جیمز وب برای شناسایی یک توده آب “غافلگیر کننده” که از انسلادوس، ششمین قمر بزرگ زحل و نوزدهمین قمر بزرگ در منظومه شمسی خارج می شود، استفاده کرده اند. با وجود این واقعیت که انسلادوس فقط 313 مایل عرض دارد، ستون بخار آب بیش از 6000 مایل است.
انسلادوس یک هدف جالب برای رصد و تحقیقات علمی است زیرا ماه حاوی یک مخزن جهانی از آب شور است که بین پوسته بیرونی یخی و هسته صخره‌ای داخلی پنهان شده است. ذرات یخ مخلوط شده با بخار آب و ترکیبات آلی از طریق آتشفشان های آبفشان مانند در شکاف هایی به نام “راه راه ببر” به بیرون پرتاب می شوند.