تلسکوپ جیمز وب ناسا یک رتیل کیهانی را شکار می کند

جابجایی به ابزار مادون قرمز میانی Webb (MIRI) به لطف طول موج های طولانی تر، ظاهر متفاوتی را ارائه می دهد. در اینجا، گاز و غبار خنک‌تر واقعاً می‌درخشند و هیدروکربن‌ها ابرها را به رنگ بنفش و آبی روشن می‌کنند. نور مادون قرمز میانی با طول موج‌های بلندتر خود می‌تواند به ابرهای غبار نفوذ کند و محیطی را آشکار کند که قبلاً دیده نشده است.

تصویر بزرگ: ناسا تصاویر جدیدی را که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب گرفته شده است، به اشتراک گذاشته است که این بار یک مهدکودک ستارگان را به وسعت 340 سال نوری نشان می دهد. 30 Doradus که بیشتر به عنوان سحابی رتیل شناخته می شود، در فاصله 161000 سال نوری از زمین در کهکشان ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد. اولین بار توسط Nicolas-Louis de Lacaille در دهه 1750 در طی یک سفر به دماغه امید خوب مشاهده شد.

این تصویر همچنین الگوی سنبله پراش وب را نشان می دهد که مصنوع از ساختار تلسکوپ است.

سحابی رتیل هدف جالب توجهی برای اخترشناسان است زیرا دارای نوع ترکیب شیمیایی مشابهی با مناطق ستاره‌زایی است که در “ظهر کیهانی” جهان مشاهده شده است، دوره ای از اوج شکل گیری ستاره زمانی که کیهان تنها چند میلیارد سال قدمت داشت. . در کهکشان راه شیری، شکل‌گیری ستاره‌ها چندان شدید نیست و ترکیب شیمیایی آن متفاوت است، بنابراین ما به عنوان مثال نزدیک به رتیل می‌پردازیم.

ناسا نمونه هایی با وضوح کامل از سحابی رتیل را برای چاپ یا نمایش در وب سایت خود منتشر کرده است. با 140 مگابایت پهنای بیش از 14500 پیکسل، چیزهای زیادی وجود دارد که می‌تواند ساعت‌ها علاقه‌مندان به نجوم و رصدگران معمولی را درگیر کند.

بخونید:  لنوو بخش تلفن های بازی Legion خود را نابود کرد



منبع

این بزرگترین و درخشان ترین منطقه ستاره شکل در گروه محلی است، مجموعه ای از کهکشان های “نزدیک” که راه شیری را نیز شامل می شود.

ستاره شناسان سه تا از ابزارهای پیشرفته وب را به سمت سحابی رتیل نشانه رفتند. دوربین مادون قرمز نزدیک وب (NIRCam) ده‌ها هزار ستاره جوان را نشان می‌دهد که قبلاً دیده نشده بودند و قبلاً توسط غبار کیهانی پنهان شده بودند. ستاره های جوان پرجرم در مرکز سحابی به لطف تشعشعات تاول زا، ناحیه ای توخالی را ایجاد کرده اند. ستارگان قرمز پراکنده آنهایی هستند که هنوز از پیله غبارآلود خود بیرون نیامده اند.