رنگ های آبی، نارنجی و زرد در کامپوزیت عناصری از NIRCam هستند. ناسا گفت که نقاط آبی منفرد ستارگان یا محفظه های تشکیل ستاره هستند. سایه های قرمز از MIRI مناطقی را نشان می دهد که سرشار از هیدروکربن ها و سایر ترکیبات شیمیایی مانند گرد و غبار سیلیکات هستند. این مناطق هستند که پره های “اسکلت” مارپیچی کهکشان را تشکیل می دهند.
(کهکشان Cartwheel که توسط تلسکوپ فضایی هابل رصد شده است)
اولین دسته از تصاویر از وب شامل نگاهی به سحابی حلقه جنوبی، پنجگانه استفان، سحابی کارینا، دادههای طیفی از یک سیاره فراخورشیدی غولپیکر و یک رصد میدانی عمیق خیرهکننده بود.
تصویر بالا ترکیبی از کهکشان Cartwheel از دوربین مادون قرمز نزدیک (NIRCam) وب و ابزار مادون قرمز میانی (MIRI) است. این کهکشان در فاصله 500 میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی مجسمه ساز قرار دارد و نتیجه برخورد یک کهکشان مارپیچی بزرگ و یک کهکشان کوچکتر است. در اینجا، دو کهکشان کوچکتر همراه در کنار پسزمینه بسیاری دیگر قرار گرفتهاند.
چه اتفاقی افتاده؟ کمتر از یک ماه از انتشار اولین داده های علمی توسط ناسا از تلسکوپ فضایی جیمز وب می گذرد. اکنون که زمان غرق شدن در این تصاویر باورنکردنی را داریم، ناسا مجموعه تصویر جدیدی را به ما ارائه کرده است که بار دیگر نشان می دهد وب چقدر در مقایسه با نسل قبلی خود پیشرفته است.
ناسا و آژانس فضایی اروپا (ESA) قبلا از کهکشان Cartwheel با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل تصویربرداری کرده بودند. دادههای آن مشاهدات در سال 2010 دوباره پردازش شد تا جزئیات بیشتری در تصویر نشان داده شود، اما در مقایسه با آنچه وب با استفاده از ابزارهای پیشرفتهاش میتوانست ببیند همچنان کمرنگ است.
ناسا گفت مرکز روشن حاوی مقدار زیادی گرد و غبار داغ است و درخشان ترین مناطق، خوشه های ستاره ای جوان هستند. حلقه بیرونی کهکشان حدود 440 میلیون سال است که در حال گسترش است و تقریباً 1.5 برابر اندازه کهکشان راه شیری خودمان است. همانطور که حلقه متورم می شود، با گاز اطراف برخورد می کند که باعث تشکیل ستاره های اضافی می شود.
