داده های جدید در ماموریت DART ناسا قابلیت انحراف سیارک های زمین را تایید می کند

مأموریت آزمایش تغییر جهت دوگانه سیارک ناسا (DART) اولین تلاش ما برای منحرف کردن یک جرم آسمانی با پرتاب و برخورد یک فضاپیما به یک سیارک بود، و این ماموریت یک موفقیت چشمگیر بود. مدار یک سیارک کوچک به نام دیمورفوس بسیار بیشتر از حد انتظار تغییر کرد و اکنون دانشمندان با مطالعه مجموعه داده های جمع آوری شده در طول آزمایش به دلایل آن پی می برند.

درک ریچاردسون، پروفسور نجوم در UMD و سرپرست گروه تحقیقاتی DART، گفت که اگرچه هنوز نمی‌توانیم طوفان‌ها یا زلزله‌ها را متوقف کنیم، اما در نهایت آموختیم که «با زمان، هشدار و منابع کافی» قطعاً می‌توانیم از برخورد یک سیارک جلوگیری کنیم. . مأموریت DART تأیید کرده است که یک تغییر نسبتاً کوچک در مدار سیارک برای جلوگیری از “تخریب در مقیاس بزرگ در سیاره ما” کافی است.



منبع

چرا مهم است: پس از برخورد موفقیت‌آمیز فضاپیمای ناسا بر دیمورفوس، محققان همچنان در حال تجزیه و تحلیل داده‌ها برای یافتن بینش‌های جدید در مورد پیامدهای برخورد هستند. مطالعات جدید منتشر شده تایید می کند که چگونه (و چرا) مدار سیارک بیش از حد انتظار توسط محاسبات اولیه تغییر کرده است.

دیمورفوس به دور جسم بزرگتری به نام دیدیموس می چرخد ​​و هیچکدام تهدیدی برای زمین نیستند. با این حال، سیارک‌ها یا دنباله‌دارهای دیگر می‌توانند تهدیدی برای سیاره ما شوند، بنابراین مأموریتی مانند DART می‌تواند تمام داده‌های مورد نیاز برای تهیه یک «استراتژی دفاع سیاره‌ای» واقعاً مؤثر بر اساس ضربه‌های انحرافی را در اختیار جامعه علمی قرار دهد.

برخورد فضاپیمای DART با سطح دیمورفوس، مدار سیارک را 33 دقیقه کوتاه کرد، زیرا سیارک اکنون در کمتر از 11 ساعت و نیم به دور دیدموس می چرخد. چهار مطالعه جدید در مورد تاثیر در شماره مارس منتشر شده است طبیعت مجله، تاکید می کند که چقدر و خواص فیزیکی اجکتا (آوارهای بیرون رانده شده از ضربه) در دستیابی به این نتیجه بالاتر از حد انتظار موثر بوده است.

بخونید:  Tencent چین اکنون یک سرویس ایجاد دیپ فیک 145 دلاری ارائه می دهد

یک مقاله می‌گوید پس‌زدگی و پرتاب ایجاد شده در اثر برخورد به طور قابل توجهی به تغییر مدار دیمورفوس کمک کرده است. مقاله دوم تخمین می زند که مواد بیرون رانده شده از سطح سیارک در تغییر تکانه با ضریب 2.2 تا 4.9 نقش داشته است. مقاله دیگری نشان می‌دهد که چگونه مواد پرتاب‌شده یک دنباله‌مانند دنباله‌دار در پشت دیمورفوس تشکیل داده و جسم را به یک سیارک به اصطلاح «فعال» تبدیل می‌کند.

به گفته تونی فارنهام، دانشمند پژوهشی اصلی در دانشگاه مریلند (UMD)، مقالات جدید تنها “نخستین نتایج در مورد مأموریت DART است که منتشر می شود” و ده ها مطالعه هنوز در حال انجام است. دانشمندان باید “تاثیر و پیامدهای” DART را از منظر دفاع سیاره ای درک کنند، در حالی که آنها در حال کشف “پدیده های جالب تر” در مورد این ماموریت هستند.