ESA در حال حاضر این تئوری را مطرح می کند که سرمای شدید در فاصله مداری Quaoar – حدود 44 برابر فاصله زمین و خورشید – از چسبیدن تکه های یخی تشکیل دهنده حلقه به یکدیگر جلوگیری می کند. ESA اذعان می کند که اطلاعات بیشتری مورد نیاز است و ما باید درک خود از سیستم های حلقه و محدودیت Roche را تجدید نظر کنیم.
دانشمندان حلقه ای را در اطراف سیاره کوتوله کشف کردند اما نمی توانند آن را توضیح دهند
اخترشناسان اخیرا وجود حلقه ای در اطراف Quaoar را به لطف تلسکوپ ماهواره ای سیاره فراخورشیدی مشخص کننده آژانس فضایی اروپا (ESA) تایید کردند. هنگام تماشای Quaoar هنگام عبور از مقابل ستارگان دور، ناظران متوجه شدند که چیز دیگری در اطراف دنیای کوتوله‌ها نیز باعث تیرگی آن ستاره‌ها شده است. آنها با ترکیب یافته های خئوپس با داده های تلسکوپ های زمینی که بین سال های 2018 تا 2021 گرفته شده بودند، تأیید کردند که این یک حلقه است.
با این حال، این کشف اخترشناسان را گیج کرده است. از طریق نیروهای جزر و مدی، اجرام آسمانی با گرانش به اندازه کافی قوی – مانند سیارات – هر موجود کوچکتری را که فقط توسط گرانش به هم نزدیک می شود، از هم می پاشند. ما فاصله ای را که در آن رخ می دهد راش Limit می نامیم. حلقه Quaoar تقریباً هفت و نیم برابر شعاع سیاره می‌چرخد، بسیار فراتر از فاصله‌ای که علم حکم می‌کند قمرها تشکیل شوند.
تصویر بزرگ: به غیر از حلقه های نمادین زحل، چندین سیاره دیگر نیز دارای حلقه هستند. دانشمندان هنوز به طور کامل خواص یا نحوه شکل گیری آنها را درک نکرده اند و یک کشف اخیر به طور جدی آنچه را که فکر می کردند می دانستند به چالش می کشد.
علم مشاهده کرده است که حلقه‌ها در داخل Roche Limit شکل می‌گیرند در حالی که قمرها خارج از مرز می‌چرخند. ما این را در مورد سیارات دیگر منظومه شمسی از جمله زحل و سیارات کوتوله Chariklo و Haumea دیده‌ایم. حلقه Quaoar فراتر از محدودیت Roche آن قرار دارد و این سوال را مطرح می کند: چرا در کنار تنها ماهواره شناخته شده سیاره، Weywot، به قمر دوم ادغام نشده است؟
سیاره کوتوله Quaoar (با تلفظ “کووار”) بسیار فراتر از نپتون در منطقه ای از اجرام منظومه شمسی در حال چرخش به نام کمربند کویپر قرار دارد. Quaoar با قطری در حدود 690 مایل (1100 کیلومتر)، هفتمین جرم بزرگ کمربند کویپر است – تقریباً نصف اندازه همسایه معروف کویپر، پلوتو.
