در نمایشگاه پورتلند رترو گیمینگ امسال، جی ویلسون، طراح ارشد سابق، گفت که خانه حراج هرگز برای کسب درآمد (مست سر) نبوده است. آنها می دانستند که در مقایسه با امثال WoW درآمد زیادی ایجاد نمی کند. در عوض، آنها قصد داشتند بازار را کنترل کنند، بنابراین بازیکنان مورد کلاهبرداری قرار نگرفتند. البته این امر مستلزم آن بود که بازی کاملاً آنلاین باشد.
در حالی که توسعه دهندگان می خواستند فوراً هر دو جنبه را حذف کنند، نتوانستند زیرا خانه حراج یک ویژگی تبلیغ شده در بسته بندی Diablo 3 بود. وکلا از یک ادعای تبلیغاتی نادرست می ترسیدند. بنابراین به مدت دو سال، تیم‌های توسعه‌دهنده و حقوقی در مورد این وضعیت با هم بحث کردند تا اینکه در نهایت تصمیم گرفتند مشکلات را برطرف کنند و امید به هیچ شکایتی نداشته باشند.
ویلسون توضیح داد: “و این دلیل دیگری است که ما فقط آنلاین شدیم.” “زیرا وقتی شما… آنلاین نمی شوید، فقط … هکرها شما را می گیرند.”
از آنجایی که تقریباً کل جامعه از این دو جنبه از بازی متنفر بودند، این قمار ارزش ریسک را داشت. آنها بازار و الزامات آنلاین را در سال 2014 حذف کردند و همه با خوشحالی زندگی کردند – یعنی تا Diablo Immortal، اما این داستان دیگری است.
نگاهی به گذشته: شاید اکنون به خاطر سپردن آن سخت باشد، اما زمانی که Diablo III در سال 2012 راه اندازی شد، طرفداران دو مشکل عمده در مورد آن داشتند: نیاز همیشه آنلاین و خانه حراج. علی‌رغم شکایات بسیار زیاد، بلیزارد این ویژگی‌ها را برای بیش از دو سال حفظ کرد و توسعه‌دهندگان اخیراً دلیل آن را توضیح دادند – این جعبه بود.
ویلسون گفت که تیم اجازه ندارد بگوید این برای امنیت است، زیرا این فقط باعث تحریک هکرها برای به خطر انداختن تلاش‌هایشان می‌شود.
یکی از مشکلات بزرگ Diablo 2 تکراری بودن آیتم ها بود. هکرها سوء استفاده هایی را برای ایجاد حساب های کاربری با وسایل کمیاب یا مقادیر زیادی طلا کشف می کنند و سپس آنها را به صورت آنلاین می فروشند. بلیزارد تصمیم گرفت بهترین راه برای مبارزه با جعل، کنترل بازار فروشندگان باشد. بنابراین بازاری ایجاد کرد که آنها می توانستند برای تقلب ها نظارت کنند.
ابتدا، بیایید مسائلی را که باعث خشم مردم در بلیزارد شد را به یاد بیاوریم. هیچ کس خانه حراجی را نخواست و درخواست نکرد. بسیاری از برنامه‌نویس فریاد زدند: «چاپ پول». آزاردهنده تر، جنبه آنلاین اجباری بازی بود. نیاز به ورود به سرورهای بلیزارد برای بازی با دوستان یک چیز است، اما کمپین تک نفره کاربران را نیز ملزم به اتصال به اینترنت می کرد. دلیل این امر «امنیت» بود.