هیچ اطلاعات خاصی در مورد داده های سیگنال ارائه نشده است، که با سرعت 160 بیت در ثانیه با استفاده از شبکه فضایی عمیق ناسا (DSN) ارسال می شود. این کاوشگر در حال حاضر 14.5 میلیارد مایل از زمین فاصله دارد و اکنون وظیفه اندازه گیری فراتر از لبه هلیوسفر را بر عهده دارد. این کاوشگر علیرغم اینکه عمر مفید تخمینی خود را بسیار بیشتر کرده است، به ماموریت طولانی خود در فضای بین ستاره ای تا زمانی که ذخایر سوخت تمام شود ادامه خواهد داد. محققان تخمین می زنند که ذخایر این کاوشگر تا زمانی در سال 2025 ادامه خواهد داشت.
هر یک از کاوشگرها با یک رکورد طلایی طراحی شده بودند تا اطلاعات مربوط به سیاره ما را به هر موجود فرازمینی “خوش شانس” برای یافتن آنها ارسال کند. محتویات شامل 115 تصویر ضبط شده به صورت آنالوگ، صداهای طبیعت و تمدن ما، موسیقی و احوالپرسی به 55 زبان مختلف گفتاری است.
اما اگر یک مسافر فرازمینی خانه را بدون صفحه گردان قابل اعتماد خود ترک کند چه اتفاقی می افتد؟ نگران نباشید، جلد رکورد اطلاعاتی را ارائه می دهد که برای ارتباط نحوه پخش رکورد و نحوه کدگذاری اطلاعات مبتنی بر عدد باینری طراحی شده است.
ATA که در حال حاضر توسط SRI International منلو پارک اداره می شود، در ابتدا توسط موسسه جستجوی حیات فرازمینی (SETI) و آزمایشگاه نجوم رادیویی برکلی UC (RAL) توسعه داده شد. این تسهیلات در ابتدا به لطف بیش از 30 میلیون دلار کمک مالی از سوی پاول آلن، بنیانگذار سابق مایکروسافت، پشتیبانی شد. بودجه اضافی بعداً توسط بنیانگذار کوالکام و دانشمند ارشد فرانکلین آنتونیو ارائه شد و راه را برای تکمیل آرایه هموار کرد.
کاوشگرهای وویجر 1 و 2 که در سال 1977 برای جمع آوری و ارسال از فضای دور پرتاب شدند، محورهای برنامه ویجر ناسا بودند. کاوشگرها برخی از بزرگترین سیارات منظومه شمسی را کاوش کردند و پروازهای موفقیت آمیزی از مشتری، زحل، اورانوس و نپتون و همچنین در مجموع 48 قمر مختلف انجام دادند.
کاوشگر همچنان در حال بازگرداندن اطلاعات از فضای بین ستاره ای با سرعت 160 بیت در ثانیه است.
این مرکز، واقع در رصدخانه رادیویی هات کریک، از 42 آنتن رادیویی مجزا به قطر 6 متر تشکیل شده است. این رویکرد با تعداد زیاد با قطر کوچک به تسهیلات اجازه می‌دهد تا همان منطقه جمع‌آوری را که آنتن‌های بشقاب بزرگ سنتی با هزینه کمتر پوشش می‌دهند، البته با حساسیت کمتر.