به گفته این محقق، تعاملی بین زحل و منظومه حلقه‌ای که پیش از این هرگز دیده نشده است، زیرا قطعاتی از این حلقه‌ها به جو سیاره می‌بارند و تشعشعات فرابنفش (UV) بیش از حد ساطع شده از اتم‌های هیدروژن برانگیخته را تولید می‌کنند. حلقه‌ها از قطعات یخی و سنگی تشکیل شده‌اند که با سرعت‌های متفاوتی به دور زحل می‌چرخند.
زحل به دلیل برهم کنش حلقه ها با جو فوقانی سیاره کمی داغتر می شود. به لطف تحقیقاتی که توسط لطفی بن جافل انجام شد و در اواخر ماه مارس در مجله علوم سیاره ای منتشر شد، یک راز “پنهان شدن در نمای ساده” به مدت 40 سال اکنون فاش شده است. بن جافل، ستاره شناس “کهنه کار” در موسسه اخترفیزیک پاریس و آزمایشگاه قمری و سیاره ای، دانشگاه آریزونا، داده های جمع آوری شده توسط پنج ماموریت مختلف را مجددا بررسی کرد تا یکی از شگفت انگیزترین پدیده های زحل را آشکار کند.
این محقق گفت که بهترین توضیح درباره پدیده تازه مشاهده شده این است که ذرات حلقه یخی که به جو زحل می‌بارند باعث این فرآیند گرم شدن می‌شوند. اکنون که منشأ این پدیده را می دانیم، می توانیم دانش جدید خود را در کاوش های اعماق فضا نیز به کار ببریم.
داده‌هایی که قبلاً به‌عنوان نویز در آشکارسازها حذف می‌شدند، اکنون نور کاملاً جدیدی را می‌تابانند: پس از کالیبراسیون، محققان به وضوح مشاهده کردند که “طیف‌ها در تمام ماموریت‌ها سازگار هستند.” بن جافل گفت، به لطف نقطه مرجع هابل در مورد سرعت انتقال انرژی از جو که طی چند دهه اندازه گیری شده است، اکنون می دانیم که تولید بیش از حد انرژی UV در جو زحل وجود دارد.
حلقه ها به آهستگی در حال متلاشی شدن هستند و قطعات فرار شده به محض خروج از مدار پایدار خود به طور اجتناب ناپذیری توسط گرانش زحل دستگیر می شوند. بن جافل گفت که به لطف کاوشگر کاسینی ناسا که در سال 2017 در جو سیاره فرو رفت، پدیده ای شناخته شده است، اما تأثیر آن بر هیدروژن اتمی شگفت انگیز است.
بن جافل اظهار داشت: «ما تازه در ابتدای این اثر شخصیت‌پردازی حلقه‌ای در جو بالای یک سیاره هستیم، و باید یک رویکرد «جهانی» برای به دست آوردن امضای جوی در جهان‌های دور ایجاد کنیم. هدف: جستجوی سامانه‌های «حلقه بیرونی» در اطراف سیاراتی که به دور ستاره‌های دیگر می‌چرخند.
