همانطور که در تحقیق منتشر شده توسط Nature توضیح داده شد، “ارتباطات فیبر نوری ستون فقرات اینترنت است”، اما فناوری‌های اصلی اساسی در اندازه، سرعت و کارایی انرژی به محدودیت‌های خود نزدیک می‌شوند. پیشرفت‌های فناوری جدید که قادر به ارائه مقیاس‌بندی بیشتر در ظرفیت انتقال داده باشد، مورد نیاز است، و کار دانشمندان مستقر در کپنهاگ نشان می‌دهد که «یک منبع فرکانس نوری واحد مبتنی بر تشدیدگر حلقه‌ای نیترید سیلیکونی» از نظر تئوری می‌تواند فناوری اینترنت را وارد پتابیت کند. قلمرو -در ثانیه – و به آینده.
به گفته یورگنسن، کل سیستم طراحی شده برای آزمایش آنها به یک پرتاب لیزری به طور مداوم، یک تقسیم کننده فرکانس و دستگاه های جداگانه برای رمزگذاری داده ها در جریان های خروجی نیاز دارد. محقق اطمینان داد که همه اینها را می توان در یک تراشه واحد ادغام کرد و وعده های فوتونیک سیلیکونی را یک قدم به واقعیت نزدیکتر کرد.
این تحقیق که توسط Asbjørn Arvad Jørgensen و همکارانش تألیف شده است، به درستی «انتقال داده پتابیت در ثانیه با استفاده از منبع تشدید کننده حلقه میکرو شانه ای در مقیاس تراشه» نامگذاری شده است. دانشمندان از یک تراشه فوتونیک منفرد (یا “منبع نور در مقیاس تراشه”) متصل به یک کابل فیبر نوری 37 هسته ای استفاده کردند که انتقال داده 1.84 پتابیت بر ثانیه فوق را در فاصله 7.9 کیلومتری نشان می دهد.
آینده نگر: دانشمندان کپنهاگ توانستند دو برابر حجم ترافیک اینترنت روزانه را از طریق یک کابل فیبر نوری منتقل کنند، یک شاهکار بی‌سابقه که می‌تواند فوتونیک سیلیکون را یک گام به واقعیت نزدیکتر کند و پیشرفت‌های عظیمی برای همه ایجاد کند.
دانشمندان دانشگاه فنی دانمارک (DTU) رکورد جدیدی را در تحقیقات فوتونیک سیلیکون به دست آوردند و به انتقال داده های 1.84 پتابیت در ثانیه دست یافتند که تا به حال دیده نشده بود. حتی بهتر از آن، محققان از یک “تراشه کامپیوتری” به عنوان منبع نور و یک کابل فیبر نوری به عنوان کانال انتقال استفاده کردند.
به این ترتیب داده ها در فرکانس های مختلف به طور همزمان بدون تداخل مخابره می شدند. نتیجه نهایی، همانطور که یورگنسن توضیح می‌دهد، توانایی ارسال حجمی از داده‌ها به قدری بود که هیچ فناوری رایانه‌ای موجود امروزی قادر به ارائه یا دریافت آن نیست. در عوض، دانشمند «داده‌های ساختگی» را از طریق همه کانال‌ها ارسال کرد و سپس خروجی را هر بار یک کانال آزمایش کردند تا تأیید کنند که داده‌ها واقعاً ارسال شده است و می‌توان آنها را به شکل اصلی خود بازیابی کرد.
محققان اروپایی با تقسیم جریان داده به 37 بخش، یک بخش برای هر هسته کابل فیبر نوری، توانستند این انتقال رکورد را به دست آورند – که تقریباً دو برابر حجم داده برای ترافیک اینترنت در سراسر جهان در یک روز است. پس از آن، هر یک از این کانال ها به 223 قطعه داده تقسیم شد که با فرکانس های مختلف در طیف الکترومغناطیسی از طریق یک “شانه فرکانس” نمایش داده شد.