WTF؟! در چیزی که نگران کننده به نظر می رسد مانند طرح یک فرانچایز فیلم خاص، دانشمندان در تلاش هستند تا یک گونه منقرض شده را به زندگی بازگردانند. خوشبختانه این دایناسور نیست، اما دودو، پرنده ای بدون پرواز بومی موریس است که در قرن هفدهم از بین رفت.
Colossal Biosciences قبلاً اعلام کرده بود که قصد دارد ماموت پشمالو و تیلاسین را که به نام ببر تاسمانی نیز شناخته می شود، بازگرداند. این شرکت مستقر در دالاس، تگزاس اکنون هدف خود را بر احیای دودو یا حداقل ظاهری از آن گذاشته است. این تکنیک شامل استفاده از فناوری ویرایش ژن است که قبلاً هرگز به این روش برای پرندگان استفاده نشده بود.
بث شاپیرو، استاد بوم شناسی و زیست شناسی تکاملی در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا کروز، گفت که او قبلاً ژنوم دودو را از DNA باستانی بر اساس مواد ژنتیکی استخراج شده از بقایای دودو در دانمارک به طور کامل توالی یابی کرده است.
همانطور که Scientific America توضیح می‌دهد، بازگرداندن یک حیوان منقرض شده، یا نماینده یک حیوان، شامل ویرایش ژنوم یک گونه زنده نزدیک به هم – در این مورد، کبوتر نیکوبار – برای تکثیر ژنوم گونه هدف است. با گونه‌های پستانداران، مواد ویرایش‌کننده ژن در سیستم تولیدمثلی گونه‌های نسبی کاشته می‌شوند. برای دودو، ژنوم ویرایش شده در یک سلول تخمک کاشته می شود که قبلا هرگز انجام نشده بود.
مشکل این است که شبیه سازی یک پرنده مستلزم دسترسی به سلول تخمکی است که آماده لقاح است اما هنوز بارور نشده است. شاپیرو می گوید: «هیچ گونه دسترسی به سلول تخم پرنده در همان زمان رشدی که برای یک پستاندار وجود دارد، وجود ندارد. یک راه حل می تواند در یک تکنیک موجود باشد که شامل حذف سلول های زایای اولیه – پیش سازهای جنینی اسپرم و تخمک – از یک تخمک، ویرایش سلول ها با ویژگی های ژنتیکی مورد نظر و سپس تزریق مجدد آنها به تخمک در مرحله رشد است.
شاریپو تاکید کرد که آنها یک کپی دقیق از یک دودو ایجاد نخواهند کرد. او گفت: “کاری که ما در تلاش هستیم انجام دهیم این است که ژن هایی را که دودو را متمایز می کنند، جدا کنیم.” “فکر کردن به راه حل دیوانه کننده است [to the world’s biodiversity crisis] این بود که یک پروکسی را برگردانم.”
Colossal 150 میلیون دلار اضافی برای تحقیقات خود در dodo جمع آوری کرده است، اگرچه این برنامه ها هنوز در مراحل اولیه هستند. بن لام، مدیر عامل شرکت، گفت که تفریحات پرندگان در موریس “بازگشت” خواهد شد، جایی که آنها در دهه 1600 به دلیل دریانوردانی که آنها را شکار کردند و گونه های مهاجم را با کشتی های خود به سراسر اقیانوس هند آوردند، از بین رفتند. او افزود که این کار می‌تواند به تلاش‌های حفاظتی برای گونه‌های در معرض خطر کمک کند و به دانشمندان اجازه می‌دهد ویژگی‌های کلیدی آنها را تشخیص داده و حفظ کنند.
تصاویر: Wikimedia Commons