شرکت پوشاک می گوید لباس هایی که پوشنده را نامرئی می کنند، تنها 5 تا 10 سال دیگر فاصله دارند

برای این منظور، پیشرفت هایی در جهت انعطاف پذیری بیشتر گرافن حاصل شده است. به عنوان مثال، محققان MIT فرآیندی را برای ایجاد صفحات دو بعدی از گرافن با ضخامت کمتر از یک میلیاردم سانتی متر توسعه داده اند. از نظر تئوری، ممکن است بتوان از ورقه های بزرگ به عنوان لایه بین منسوجات دیگر استفاده کرد، تقریباً به همان روشی که گورتکس برای عایق رطوبتی استفاده می شود.

ثانیاً، تکه های گرافن حدود پنج سانتی متر مربع هستند. این نه تنها باعث سفت شدن مواد و پوشیدن آن تا حدودی ناراحت کننده می شود، بلکه درزهای بین پانل ها نیز به راحتی قابل مشاهده هستند. برای کاربردی بودن لباس، باید به منسوجات پارچه‌ای انعطاف‌پذیر نزدیک‌تر باشد، به این معنی که مقدار قابل توجهی کوچک‌سازی لازم است.

لبه خونریزی: یک شرکت پوشاک بریتانیایی به نام Vollebak فکر می کند اولین گام را برای ایجاد یک “شنل نامرئی” برداشته است. Vollebak با همکاری استادی از دانشگاه منچستر (UoM) و مرکز ملی گرافن، ژاکتی ساخته است که می‌تواند با تغییر میزان تشعشعات حرارتی که لباس ساطع می‌کند، دوربین حرارتی را فریب دهد.

با این حال، این فناوری با یک دستگاه پوشش واقعی نور مرئی فاصله بسیار زیادی دارد. برای یک چیز، فریب حسگرهای مادون قرمز بسیار ساده تر از تلاش برای خنثی کردن نور مرئی است، زیرا مقدار زیادی طول موجی که باید محاسبه و ارائه شود.

Tidball و Kocabas در مورد اختراع خود واقع بین هستند و آن را “اثبات مفهوم” به جای یک نمونه اولیه می نامند. آنها متوجه موانعی هستند که با آن روبرو هستند و تا کجا باید بروند، اما هنوز خوشبین هستند که در پنج تا 10 سال آینده چیزی غیرقابل مشاهده خواهد بود.

سلام، اگر هیچ چیز دیگری نیست، می توانید تتریس را روی آن بازی کنید.

تحقیقات جدیدتر ادعا می‌کند که صفحات «کوانتومی» که طیف مرئی و نامرئی را به دور اجسام خم می‌کنند، امکان‌پذیر است – به معنای واقعی کلمه یک «پوش نامرئی باند پهن». نمونه های اولیه برای کاربردهای نظامی به نمایش گذاشته شده اند، اما از زمان رونمایی آن در سال 2019، مقدار کمی بیشتر از آن منتشر شده است.

با این حال، تغییرات کوچک در ولتاژ می تواند منجر به درجات مختلف تابش حرارتی شود. این طبیعت به آن اجازه می دهد تا مقدار انرژی حرارتی را که تابش می کند نوسان کند. بنابراین از نظر تئوری، اگر کامپیوتر بتواند هر چیزی را که در پشت گرافن است اسکن کند، می‌تواند ولتاژ مناسبی را برای بازتولید تابش پس‌زمینه تولید کند و لباس را بدون تغییر دمای واقعی ژاکت نامرئی کند.

کوکاباس به Wired گفت: «ما یک پوشش گرافن چند لایه روی سطح داریم و یون‌ها را بین لایه‌های گرافن ترکیب می‌کنیم، شبیه به باتری لیتیوم یونی».