نکته منفی دیگر این است که عمل جراحی اساساً بیماران را تا سه ماه فلج می کند. در این مدت، عضلات، تاندون ها، رباط ها، اعصاب و رگ های خونی به آرامی کشیده می شوند و باعث درد شدید می شوند. مسکن های قوی با این مشکل مقابله می کنند، اما برخی از بیماران نگران اعتیاد هستند. بنابراین این چیزی نیست که کسی بخواهد به راحتی وارد آن شود.
برخی از جراحان هنوز روش ایلیزاروف را انجام می دهند. با این حال، شکل جایگزینی که دکتر دبیپرشاد و دیگران استفاده میکنند، نسبتاً جدید است و فقط در پنج سال گذشته توسعه یافته است. نسبت به استفاده از قاب ایلیزاروف مزایایی دارد که بارزترین آن حذف ایجاد زخم بیشتر از حد لازم است. از آنجایی که تمام مکانیک ها در پا هستند و به صورت مغناطیسی تنظیم می شوند، احتمال عفونت ناشی از زخم های شکاف ناشی از پین های فریم ایلیزاروف کمتر است.
در واقع، بلند کردن ساق پا همیشه یک عمل زیبایی در نظر گرفته نمی شد. یک جراح ارتوپد شوروی به نام Gavriil Ilizarov این روش را در دهه 1950 برای درمان ناهنجاری هایی مانند طول ناهموار ساق پا و شکستگی های پیچیده ایجاد کرد. به طور کلی از نظر پزشکی ضروری تلقی می شد.
مرز باریکی بین بلند قد بودن و شبیه اسلندرمن بودن وجود دارد. اعتبار تصویر: ارنست ویکن
این فقط یک برچسب قیمت بالا نیست که مردم باید در نظر بگیرند. برخی از بیماران با انجام این عمل روی استخوان درشت نی خود، سه اینچ اضافی را انتخاب می کنند. با این حال، از چه زمانی یک فرد زمانی که فقط پاهای خود را دراز می کند، به طرز عجیبی غیرعادی به نظر می رسد؟ حتی پس از چند اینچ، بدن به طرز عجیبی نامتناسب به نظر می رسد.
WTF؟! برای سه اینچ بلندتر شدن چقدر می پردازید؟ 75000 دلار؟ برای برخی، این قیمت عادلانه ای برای افزایش قد آنهاست. جالب اینجاست که متخصصان صنعت فناوری بخش خوبی از بیمارانی را تشکیل می دهند که این جراحی گران قیمت و طاقت فرسا را درخواست می کنند. آیا واقعا ارزشش را دارد؟ من فکر می کنم بستگی به دیدگاه شما دارد، اما پس از بررسی جزئیات، من فروخته نمی شوم.
اخیراً یک نوع غیر معمول جراحی زیبایی افزایش یافته است که چند اینچ به قد بیمار اضافه می کند. دکتر کوین دبیپرشاد، یکی از معدود پزشکانی که این روش را در ایالات متحده انجام میدهد، ادعا میکند که ماهانه ۵۰ بیمار جدید دارد که میخواهند کمی قد بلندتر باشند. به طرز عجیبی، تعداد زیادی از آنها در صنعت فناوری کار می کنند.
همچنین بسیار تهاجمی تر بود. اساساً پزشکان پا را می شکستند و سپس به جای تنظیم آن، داربستی به ظاهر قرون وسطایی را به پا وصل می کردند که به آن دستگاه یا قاب ایلیزاروف می گویند. پینهای روی بریس به استخوانی که ساق را در یک راستا نگه میدارد رانده شده و به آن چسبانده میشود، اما با شکستگی به اندازه کافی از هم جدا میشود تا استخوان جدید در شکاف رشد کند. بیماران معمولاً ماهها در بستر بودند، اما در نهایت پاهایشان یکنواخت بود.
دلیل بسیاری از متخصصان فنی که به دنبال این عمل هستند ممکن است به این خلاصه شود که آنها پول زیادی دارند اما عزت نفس کافی ندارند.
پزشکان به کار بر روی این فرآیند ادامه می دهند تا آن را برای بیمار سریعتر و آسان تر کنند. بین سال های 2019 تا 2021، آنها به جای تیتانیوم از میخ فولادی ضد زنگ استفاده کردند. فولاد سفت تر بود و به بیماران اجازه می داد روی آن راه بروند. با این حال، زمانی که مشخص شد احتمال خوردگی وجود دارد، آنها فراخوان شدند. دکتر دبی پرشاد می گوید یک میخ جدید در انتظار تایید FDA است و باید در سال 2023 در دسترس باشد.
همچنین می توان از دستگاه ایلیزاروف برای تثبیت استخوان ها در حین بهبودی پس از جراحی در شکستگی های پیچیده استفاده کرد. اعتبار تصویر: Pagemaker787
قیمت ها از 70000 تا 100000 دلار برای عمل اولیه است که شامل بریدن هر دو استخوان ران (استخوان ران) و قرار دادن یک میخ تیتانیومی بزرگ بین استخوان شکسته می شود. میله ها به تدریج یک میلی متر در روز به مدت سه ماه کشیده می شوند. پس از آن، جراح پیچها را برمیدارد، روشی که 14000 تا 20000 دلار هزینه اضافی دارد. نتیجه افزایش ارتفاع تا سه اینچ است.
دبیپرشاد به GQ گفت: “من شوخی میکنم که میتوانم یک شرکت فناوری افتتاح کنم. مثلاً 20 مهندس نرمافزار در حال انجام این روش هستند که در وگاس هستند.” “دیروز دختری از پی پال بود. من بیمارانی از گوگل، آمازون، فیس بوک، مایکروسافت دارم. چندین بیمار از مایکروسافت داشته ام.”