تصویر بزرگ: محققان علاقه مند به یک جفت سیاره فراخورشیدی که در ابتدا هشت سال پیش کشف شده بودند، اکنون معتقدند اجرام آسمانی می توانند جهان های آبی باشند. سیارات مورد بحث، Kepler-138c و d، به دور یک ستاره کوتوله قرمز در فاصله حدود 218 سال نوری از زمین در صورت فلکی به نام لیرا می چرخند. آنها اولین بار توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا به همراه سیاره سوم به نام Kepler-138b در سال 2014 شناسایی شدند.
محققان دانشگاه مونترال چند سال بعد تصمیم گرفتند که منظومه سیاره ای را با استفاده از تلسکوپ های فضایی هابل و اسپیتزر دوباره رصد کنند تا بتوانند اطلاعات بیشتری در مورد آنها کسب کنند. به نظر می رسد این شرط نتیجه داده است.
در حالی که تیم به طور مستقیم وجود آب را در جهان های دوردست تشخیص نداده است، شواهد دیگری به این احتمال اشاره می کند.
سیارات c و d بیش از سه برابر سیاره خودمان حجم دارند، اما جرم آنها فقط دو برابر بزرگتر است، که باعث می شود چگالی آنها بسیار کمتر از زمین باشد. این نشان می‌دهد که احتمالاً نیمی از حجم سیارات از موادی تشکیل شده است که از سنگ سبک‌تر اما از گازهایی مانند هلیوم یا هیدروژن سنگین‌تر هستند. این امر آب را به عنوان یک کاندیدای بسیار واقعی باقی می گذارد.
کارولین پیوله دانشجوی دکترا از موسسه تحقیقاتی تروتیر برای تحقیقات سیارات فراخورشیدی (iREx) در دانشگاه مونترال، گفت: «نسخه‌های بزرگتر اروپا یا انسلادوس، قمرهای غنی از آب را تصور کنید که به دور مشتری و زحل می‌چرخند، اما بسیار به ستاره خود نزدیک‌تر شده‌اند. که تیم را رهبری کرد
به دلیل نزدیکی به ستاره میزبان خود، سیارات برشته احتمالاً دارای اتمسفر متراکمی هستند که از بخار ساخته شده است، اما آب مایع در زیر پتوی بخار یافت می شود. فشار بالا همچنین می تواند منجر به حضور آب در فازی به نام سیال فوق بحرانی شود.
Björn Benneke یکی دیگر از اعضای تیم تحقیقاتی می گوید: «از آنجایی که ابزار و تکنیک های ما به اندازه کافی برای یافتن و مطالعه سیاراتی که از ستاره هایشان دورتر هستند حساس می شوند، ممکن است شروع به یافتن جهان های آبی بسیار بیشتری مانند Kepler-138 c and d کنیم.
تیم همچنین از دریافت این که سیارات c و d تقریباً به یک اندازه هستند شگفت زده شدند. قبلاً اعتقاد بر این بود که آنها بسیار متفاوت هستند.
مطالعه این گروه در مورد این موضوع، “شواهدی برای ترکیب غنی از فرار یک سیاره با شعاع 1.5 زمین” در مجله Nature Astronomy منتشر شده است. با هر شانسی، شاید یک رصد آینده با تلسکوپ فضایی جیمز وب بتواند حتی بیشتر از این جهان های آبی بالقوه را نشان دهد.
اعتبار تصویر: سیمون لی