ساعت اتمی در سال 1967 به عنوان معیار دقیق گذر زمان معرفی شد. از ارتعاشات اتم های رادیواکتیو استفاده می کند و بسته به عنصر مورد استفاده تا 1/15 میلیاردم ثانیه در سال دقیق است. متأسفانه، چرخش زمین تقریباً به اندازه تغییر و پوسیدگی ثابت نیست.
اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU) که مسئول انتقال زمان جهانی است، هنوز باید در کنفرانس جهانی ارتباطات رادیویی سال آینده در دبی رای مثبت بدهد. با این حال، از آنجایی که مذاکرات بین BIPM و ITU تاکنون مثبت بوده است، این امری رسمی تلقی می شود که نشان می دهد با این تغییر موافق است.
در اواخر قرن بیست و یکم، زمان سنجی ها متوجه شدند که تغییرات در زمان می تواند بر رایانه ها و نرم افزارهای طراحی شده برای مقابله با زمان تغییرناپذیر تأثیر منفی بگذارد. به سختی می توان گفت که آیا این افکار توسط ترس Y2K برانگیخته شده اند یا خیر، اما به نظر منطقی می رسد.
همه آنها موافق بودند که باید کاری انجام شود، اما هیچ کس نمی توانست راه حل خوبی ابداع کند. بیش از دو دهه بحث بین نهادهای مربوطه طول کشید تا تصمیم بگیرند که به سادگی به دومین کبیسه پایان دهند. با این حال، قطعنامه D بلافاصله اجرا نمی شود یا به طور نامحدود ادامه می یابد. این قانون در سال 2035 اجرا می شود و تا سال 2135 معتبر خواهد بود.
بر خلاف سال کبیسه (از لحاظ فنی یک روز کبیسه)، که هر چهار سال یک روز به آن اضافه می‌شود و همیشه به جای 28 در 29 فوریه به پایان می‌رسد، ثانیه‌های کبیسه بسیار کمتر قابل پیش‌بینی هستند. در حالی که تنظیم پیشنهادی تقریباً هر 21 ماه است، تغییرات واقعی بر اساس چرخش نامنظم زمین است. از آنجایی که یک ثانیه یک افزایش زمان ناچیز است، تعیین دقیق زمانی که همگام سازی پس از رسیدن به سال هدف اتفاق می افتد، دشوار است. این مانند تلاش برای ضربه دقیق به یک تخته دارت است که فاصله تا آن مدام تغییر می کند.
“باور نکردنی!” پاتریزیا تاولا، مدیر بخش زمان با BIPM فرانسه گفت. بیش از 20 سال بحث و گفتگو و اکنون یک توافق عالی است. [I] اشک در آمد.”
به طور خلاصه: هفته گذشته، ائتلاف بین‌المللی از دانشمندان و سازمان‌های دولتی رای به پایان دادن به دومین جهش دادند، که این امر باعث تسکین سازمان‌های استاندارد و صنعت فناوری شد. دفتر بین‌المللی وزن و اندازه‌گیری فرانسه (BIPM) و مؤسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) تنها چند مرجع اندازه‌گیری بودند که در رأی گیری شرکت کردند.
بنابراین در سال 1972، مقامات زمان‌سنجی یک ثانیه کبیسه را برای همگام نگه داشتن زمان جهانی هماهنگ (UTC) و چرخه استاندارد روز/شب معرفی کردند. این تنظیمی بود که از دستگاه ها می خواست تقریباً هر 21 ماه یک ثانیه به آن اضافه کنند. در آن زمان راه‌حلی به‌اندازه کافی ساده به نظر می‌رسید، اما تقریباً بلافاصله برای برنامه‌نویسان رایانه و صنعت فناوری گسترده‌تر مشکل‌ساز شد – مسئله‌ای که تا قرن جدید ادامه یافته است.
در سال 2012، یک باگ یک ثانیه ای چندین وب سایت از جمله Reddit، Mozilla، Gizmodo، Lifehacker و غیره را از بین برد. در سال 2017، Cloudflare یک خاموشی DNS داشت که دقیقاً در نیمه شب اول ژانویه ایجاد شد، زمانی که دومین جهش در آن سال شروع شد. امسال، متا بحثی طولانی درباره اینکه چرا باید تنظیم زمان را کنار بگذاریم، نوشت.