نیکی گزارش می دهد که در دهه 1980، ژاپن اولین کشور در جهان بود که با موفقیت انرژی را از طریق امواج مایکروویو در فضا انتقال داد. نائوکی شینوهارا، استاد دانشگاه کیوتو، گروهی را بر عهده گرفت که به این موفقیت دست یافتند، و در سال 2009 توانست نیرو را از یک کشتی هوایی که در ارتفاع 30 متری (98.4 فوت) پرواز می کرد، به یک تلفن همراه روی زمین منتقل کند.
انرژی‌های تجدیدپذیر پاک و نامحدود یک چشم‌انداز جذاب برای کشورها است، به‌ویژه که شرکت‌های بیشتری به دنبال انتشار خالص دی اکسید کربن صفر هستند. اما بزرگترین مشکل احتمالاً هزینه خواهد بود. تولید معادل یک راکتور هسته ای (1 گیگاوات) به مربعی از صفحات خورشیدی مبتنی بر فضا به اندازه 2 کیلومتر (1.2 مایل) در هر طرف نیاز دارد. تخمین زده می شود که آرایه ای با این اندازه بیش از 7.1 میلیارد دلار هزینه داشته باشد.
بزرگترین آزمایش در اواسط قرن (مالی 2025) انجام می شود، زمانی که ماهواره های کوچک برای بررسی اینکه آیا می توانند انرژی را از فضای بیرونی به ایستگاه های دریافت زمینی ارسال کنند، استفاده می شود.
موفقیت دیگری در سال 2015 رخ داد که ژاپن و دانشمندان اداره فضایی این کشور با موفقیت 1.8 کیلووات برق را که برای تامین انرژی یک کتری کوچک کافی است، بیش از 50 متر تا یک گیرنده کوچک بدون استفاده از سیم، ارسال کردند. فواصل بین 1 کیلومتر (0.6 مایل) تا 5 کیلومتر (3.1 مایل) در برخی مواقع در آینده تلاش خواهد شد.
آینده نگر: ماموریت چندین دهه ژاپن برای انتقال نیروی خورشیدی جمع آوری شده در فضا به زمین می تواند تنها در چند سال یک قدم به واقعیت نزدیک تر شود. یک مشارکت عمومی و خصوصی می خواهد آزمایشی را در حدود سال 2025 با استفاده از ماهواره های کوچکی که به مدار پرتاب می شوند، آغاز کند.
تابش موفقیت آمیز قدرت از فضا به یک مسابقه جهانی تبدیل شده است. آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی ایالات متحده و موسسه فناوری کالیفرنیا تلاش می کنند همین کار را انجام دهند و دانشگاه چونگ کینگ در چین و آژانس فضایی اروپا نیز همین کار را انجام می دهند.
یک فیزیکدان آمریکایی برای اولین بار در سال 1968 مفهوم پرتاب پنل های خورشیدی به فضا برای تولید الکتریسیته را مطرح کرد. ایده این است که نیروی خورشیدی جذب شده را قبل از ارسال آنها به ایستگاه های زمینی در فاصله 22000 مایلی برای تبدیل به برق به امواج مایکروویو تبدیل کنیم.
