کارت صدا: ارزش خرید دارد یا فقط یک محصول طاقچه؟

Sound Blaster Live! کارت صدای PCI در حدود 1999. تصویر: Sound On Sound

درست مانند یک کارت گرافیک خوب برای نشان دادن قابلیت های واقعی خود به یک مانیتور با کیفیت بالا نیاز دارد، یک کارت صدای خوب تنها زمانی می تواند برجسته شود که با مجموعه ای عالی از هدفون یا بلندگوها جفت شود.

برخی دیگر به سادگی یک دانگل بی سیم USB دارند – بدون واحد پایه، بدون سیم، فقط به رایانه شخصی وصل کنید و هدست را روشن کنید.

مانند Asus، EVGA، و تعداد بیشماری از برندهای کپی دیگر نیز محصولات زیادی در دسترس دارند، اما به نظر می رسد که اکثریت آنها چیزی بیش از یک تلاش نمادین نیستند. چه خبر؟ چه اتفاقی افتاد که کارت صدا از بین رفت؟

برای صدای کم هزینه سوار شوید

برای جمع بندی همه اینها، می توانیم به سوال اساسی این مقاله بازگردیم: آیا کارت های صدا ارزش خرید دارند یا فقط یک محصول خاص هستند؟ پاسخ “بله” است — به هر دو بخش. آنها ارزش خرید را دارند، برای کاربر مناسب، با این احتیاط که یک بازار خاص است، بدون شک.

مانند AMD و Nvidia، Realtek یک شرکت نیمه هادی بی‌سابقه است – این بدان معناست که از نظر فیزیکی تراشه‌های خود را نمی‌سازد، در عوض از تولیدکنندگان بی‌شماری دیگر برای انجام این کار استفاده می‌کند. اگر به وب‌سایت‌های گیگابایت، ایسوس، ام‌اس‌آی و دیگر شرکت‌های مادربرد نگاهی بیندازید، دو محصول بسیار رایج Realtek را مشاهده خواهید کرد: ALC1200 و ALC1220.

هر گونه بهبود صدای فانتزی توسط خود رایانه شخصی انجام می شود – به جای اینکه سخت افزار اختصاصی پردازش را انجام دهد، از CPU برای انجام آن استفاده می شود. و برای میلیون ها نفر در سراسر جهان، این راه حل برای نیازهای آنها به اندازه کافی خوب است.

برای افرادی که کارت های صدا خریدهای مناسبی هستند، تا حدودی خوش شانس است که فروش آنها همچنان به اندازه کافی بالا است که مانع از داشتن قیمت در بخش فروش کم می شود. در مقایسه با پردازنده‌های مرکزی و کارت‌های گرافیک، یک کارت توسعه صوتی گسسته خوب یک معامله واقعی است.

بسیاری از هدست های بازی مانند این به کارت صدا یا صدای آنبرد نیاز ندارند

اما این صنعت بازی بود که واقعاً برای چیزی بهتر تلاش کرد، زیرا کارت‌های صوتی اولیه بسیار برای استفاده توسط یک برنامه خاص طراحی شده بودند.

مانند همه چیز، تقریباً به پول ختم شد. سازندگان سیستم به دنبال کاهش هزینه ها در هر بخش ممکن برای به حداکثر رساندن سود خود هستند. و آنها در این تلاش توسط سازندگان مادربرد کمک شدند. با تغییر تقویم به هزاره جدید، مادربردهای رایانه شخصی علاوه بر آرایه معمول پورت های موازی و سریال، شروع به استفاده از دوشاخه های خروجی صدا کردند.

این اولین بار نیست که این سوال را مطرح می کنیم. در سال 2013، ما برداشت یک صدا دوست را در مورد این موضوع نشان دادیم و پاسخ نهایی این بود:شاید نه“البته با برخی اخطارها… یعنی اینکه رایانه شخصی علاقه مندان لیاقت این را دارد.

کارت های گرافیک قدرتمند به طور بالقوه می توانند مشکلات تداخلی در صدا ایجاد کنند

کاربران ماشین‌های کامپیوتری آی‌بی‌ام در آن زمان با یک تراشه صوتی بسیار ابتدایی‌تر گیر کرده بودند که به سختی می‌توانست موج مربعی را به زبان بیاورد. همانطور که رایانه شخصی به طور فزاینده ای در بین کاربران خانگی محبوب شد، صنعت شروع به مشاهده کارت های توسعه میزبان تراشه هایی از قبیل یاماها و فیلیپس کرد که می توانست صدا و موسیقی مناسب تولید کند.

بخونید: کیا و هیوندای در پاسخ به چالش ویروسی TikTok که منجر به هشت کشته شد، به‌روزرسانی‌های ضد سرقت منتشر کردند.

بیایید تصور کنیم که یک رایانه شخصی جدید دارید و به دلایلی عجیب، تراشه صوتی روی مادربرد وجود ندارد و کارت صدا نیز نصب نشده است. ممکن است فکر کنید که دستگاه شما تا زمانی که دومی را خریداری نکنید، خاموش می‌شود، اما لزومی ندارد که اینطور باشد.

4000 دلار و هنوز کارت صدا در آن وجود ندارد؟

واضح است که این محصول چه کاری انجام می دهد، اما آیا ارزش خرید آن را دارد؟ اگر آنها به اندازه یک کارت گرافیک مهم بودند، مطمئناً خیلی بیشتر تبلیغ و بررسی می شدند. خوب، همانطور که ما کلاه های گوزن خود را بر سر می گذاریم ادامه دهید و سعی می کنیم معمای کارت صدا را حل کنیم.

یک سفر سریع به خط تاریخ

پخش صدای 7.1 کانال 24 بیتی 192 کیلوهرتز یکی از ویژگی های رایج مادربردها است.

البته، دستگاه‌های صوتی USB خارجی در معرض چنین مشکلاتی نیستند، اما آن‌ها و تراشه‌های داخلی نیز از مشکل دیگری رنج می‌برند. بخش عمده ای از پردازش سیگنال در چنین سیستم های صوتی از طریق CPU انجام می شود، به خصوص زمانی که جلوه های صوتی مجازی یا بهبودهای فضایی فعال هستند.

تامین انرژی این خروجی‌های صدا، تراشه‌های کدک اصلی از فروشندگانی مانند VIA، Avance Logic و Realtek بود. دو مورد آخر بسیار مهم هستند، زیرا Realtek در اواسط دهه 90، قبل از اینکه چند سال بعد آن را به طور کامل یکپارچه کند، آوانس را خریداری کرد.

البته، اگر مطلقاً هیچ یک از موارد بالا در مورد شما صدق نمی کند، پس دریافت یک کارت صدای اختصاصی، تجربه بازی یا کلیت شما را بهتر نمی کند. تراشه‌های صوتی داخلی و دستگاه‌های صوتی USB امروزی معمولاً برای آنچه هستند بسیار خوب هستند، اما حداقل اکنون تصویر واضح‌تری از معما داریم.

ارزش خرید کارت صدا را دارد؟ آره یا نه.

اگر تعدادی از بهترین هدست های بازی را بررسی کنید، خواهید دید که این هدست ها دارای دستگاهی هستند که از طریق درگاه USB به رایانه شخصی شما متصل می شود. سپس هدست به صورت فیزیکی به دستگاه متصل می شود یا از یک سیستم بی سیم برای ارسال به آن استفاده می کند.

تقریباً یک دهه بعد، موضوع شاید حتی کمتر روشن باشد و به یک دلیل ساده. اگر کارت‌های صوتی گسسته بسیار بهتر از کدک‌های داخلی یا سیستم‌های USB بودند، آن‌وقت گیمرها یا علاقه‌مندان به رایانه شخصی معمولاً آنها را خریداری می‌کردند.

همین امر در مورد کارت های صدای گسسته نیز تا حدودی صادق است. داخل کامپیوترها از نظر رابط الکتریکی بسیار پر سر و صدا است، و علیرغم تلاش های تولیدکنندگان مادربرد برای جداسازی تراشه های صوتی آنبورد از همه چیز در مورد آنها، آنها اغلب در نزدیکی کارت های گرافیکی بزرگ قرار دارند.

گیمرهای رقیب باید به فکر تهیه یکی، همراه با مجموعه ای از هدفون یا بلندگوهای باکیفیت باشند تا مطمئن شوند که می توانند تمام صداهای داخل بازی را با حداکثر وضوح و با حداقل سربار CPU انتخاب کنند.

بخونید: برترین داستان‌های فرهنگ فناوری TechSpot در سال 2022: مطمئن نیستم حامله یا قاچاق صدها CPU

و اگر با انواع مشکلات صوتی مانند لکنت در حین پخش موسیقی، صدای ترق صدای بلندگوها هنگام بازی یا به طور کلی صدای کسل کننده و گل آلود مواجه هستید، ممکن است یک کارت صدای مناسب راهی باشد که به دنبال آن هستید.

با این حال، امروز، اگر شما بروید و یک رایانه رومیزی بخرید، تقریباً مطمئناً کارت صدای اختصاصی موجود در بسته را نخواهید دید. بسیاری از فروشندگان حتی به خود زحمت ارائه یکی را به عنوان گزینه نمی دهند، اگرچه برای کسانی که این کار را انجام می دهند تقریباً همیشه یک مدل خلاقانه است.

یک منظره رایج در مادربردهای امروزی – ALC1200 Realtek که زیر یک سپر فلزی پنهان شده است.

تراشه‌های صوتی اختصاصی همه این کارها را انجام می‌دهند و کار آن را از CPU تخلیه می‌کنند. این به نوبه خود، به آن امکان می‌دهد تا سریع‌تر از طریق سایر وظایف خود را به چالش بکشد. پردازنده‌های مرکزی امروزی فوق‌العاده قدرتمند هستند، بنابراین تفاوت ممکن است تنها چند میلی‌ثانیه باشد، اما برای برخی افراد، این قابل توجه است.

اگرچه چندین نقطه مقابل برای همه اینها وجود دارد. در نظر بگیرید که چه تعداد از کاربران رایانه شخصی از نمایشگرهای 1080p و 60 هرتزی خود در خانه یا محل کار کاملاً راضی هستند. آنها ممکن است فکر کنند که چنین صفحه‌هایی تنها چیزی است که همیشه به آن نیاز دارند، اما وقتی مستقیماً با یک مانیتور با وضوح بالا و نرخ تازه‌سازی بالا مقایسه می‌شوند، در مقایسه با آن‌ها رنگ پریده‌اند.

بنابراین شما چک لیست اجزایی که می خواهید برای ساخت کامپیوتر جدید خود خریداری کنید را بررسی کرده اید. شما تمام نظرات را خوانده اید و مدل های مناسب را با توجه به بودجه خود با دقت انتخاب کرده اید. به نظر می رسد هر بخش وجود دارد، اما بعد متوجه چیزی می شوید که قبلاً در نظر نمی گرفتید – یک کارت صدا.

آخرین موردی که باید در نظر گرفت این است که مردم به سادگی متوجه نمی شوند که خروجی صدایشان چقدر ضعیف است.

این مؤلفه ها به دلیل سطوح عظیم جریان، فرکانس های بالا و سوئیچینگ ثابت می توانند به طور قابل توجهی بر کدک های ایزوله ضعیف تأثیر بگذارند. علیرغم بهترین تلاش‌های فروشندگان مادربرد برای محافظت از تراشه‌های آنبرد در برابر تداخل الکتریکی، آزمایش هر پیکربندی ممکن قطعات ممکن نیست.

که ما را به نکته اصلی این مقاله می رساند: آیا واقعاً ارزش خرید یک کارت صدای مجزا را دارد؟

سوال ساده، پاسخ ساده؟

در زمان فرا رسیدن دهه 1990، پرفروش ترین کارت توسعه رایانه های شخصی، تقریباً از هر نوع، از یک سازنده بود: Creative Labs. کارت Sound Blaster آنها دوره مشخصی را در صدای رایانه شخصی مشخص کرد و با پشتیبانی مایکروسافت تقویت شد، این کارت و نام مترادف با بازی رایانه شخصی شد.

پادکست‌ها، پخش‌کننده‌ها، نوازندگان، یا هرکسی که محتوای صوتی یا تصویری تولید می‌کند، قطعاً باید از یک کارت صدای مجزا استفاده کند، و همچنین از یک تقویت‌کننده خارجی برای اطمینان از حداکثر کیفیت صدا و سازگاری با تجهیزات، استفاده کند.

هر دو کدک مناسبی هستند (دومی به خصوص خوب است) و مجموعه ای از ویژگی ها را ارائه می دهند که با یک کارت صدای رده بالای چند سال پیش ظاهری نامتناسب به نظر نمی رسد. با این حال، این فقط تراشه‌های صوتی داخلی نبودند که کارت‌های صدا را از کانون توجه خارج کردند.

بخونید: خرید Microsoft-Activision به لطف تحقیقات نظارتی بریتانیا با مانع دیگری روبرو است

بدون کارت، بدون تراشه مادربرد، بدون مشکل

بهترین کدک‌های سخت‌افزاری که امروزه در مادربردها یافت می‌شوند، صرفاً فکرهای بعدی نیستند – آنها می‌توانند در نوع خود محصولات باکیفیتی باشند.

بلندگوهای باکیفیتی مانند این می‌توانند نقص‌های یک تراشه صدا را برجسته کنند

و اینطور نیست که کارت های صوتی دیگری برای انتخاب وجود نداشته باشد. گشت و گذار در فروشگاه های آنلاین قطعات رایانه شخصی نشان می دهد که Creative بر بازار تسلط دارد، با ده ها نوع مختلف برای انتخاب.

این روزها، پیدا کردن یک مادربرد معمولی سخت است نمی کند همراه با یک تراشه صدای آنبورد، و تقریبا همیشه یک مدل Realtek هستند.

ممکن است به نظر برسد که چنین سیستم هایی هیچ نوع تراشه صوتی ندارند، اما دارند. این یا در خود هدست است، به شکل یک مبدل ساده دیجیتال به آنالوگ (DAC) و تقویت کننده، یا یک تراشه پیچیده تر در واحد پایه.

بر این اساس، به نظر می‌رسد که کارت‌های صدا یک محصول خاص هستند و برای اکثریت قریب به اتفاق مردم ارزش بررسی ندارند.