در مقایسه، جوی استیک های اثر هال از آهنربا و مجموعه ای از حسگرها برای تبدیل ورودی به تغییرات کوچک در ولتاژ در یک هادی استفاده می کنند. هیچ اصطکاک بین این قطعات وجود ندارد، که باعث می شود مکانیسم کلی در طول زمان کمتر مستعد ساییدگی و پارگی شود.
اگر میپرسید چرا چوبهای الکترومغناطیسی رایجتر نیستند، سگا این ایده را در دهه ۹۰ با کنسولهای Saturn 3D و Dreamcast خود بررسی کرد. یکی از دلایل بالقوه، هزینه کمی کمتر ساخت چوب های آنالوگ با پتانسیومتر است. شرکت هایی مانند مایکروسافت، سونی، نینتندو و Valve نیز ممکن است در تامین حسگرها و آهنرباهای کافی برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد برای کنترلرهای بازی با مشکل مواجه شوند. سپس احتمال اختلافات مربوط به اختراع وجود دارد که منشأ بسیاری از دردسرهای شرکتی است.
علیرغم موفقیت چشمگیر قمار سوییچ، نینتندو تنها یک تجدید نظر جزئی در دستگاه Switch OLED و یک نسخه قابل حمل تر به نام Switch Lite انجام داد. این شرکت اصرار دارد که بسیاری از پیشرفتهای «نامرئی» را در Joy-Con انجام داده است که باید آنها را بادوامتر کند، اما این موضوع پس از این همه سال همچنان پابرجاست.
همانطور که توسط Gizmodo مشاهده شد، شرکتی به نام GuliKit می خواست با استفاده از یک ایده قدیمی مشکل جابجایی چوب Joy-Con را حل کند – چوب هایی که از حسگرهای جلوه هال استفاده می کنند. جوی استیک های آنالوگ استاندارد از پتانسیومترها برای تبدیل ورودی شما به تغییرات قابل اندازه گیری در مقاومت الکتریکی استفاده می کنند، اما این شامل اصطکاک بین اجزای خاص است و مستعد تجمع زباله در داخل مکانیسم است.
در حال حاضر، به نظر می رسد که گزینه های ما محدود است. میتوانید از طریق کالیبراسیون نرمافزار، جابجایی چوب را جبران کنید، قطعات قدیمی را با واحدهای یکسان جایگزین کنید، یا برخی از چوبهای هال را از شرکتهای نسبتاً مبهم مانند GuliKit خریداری کنید و امیدوار باشید که آنها به وعدههای قابلیت اطمینان بسیار بهتر عمل کنند.