آینده نگر: گرد و غبار یکی از مهم ترین عوامل پیچیده کننده عملیات انسان در سطح ماه است. از آنجایی که ناسا و سایر سازمان‌ها در سال‌های آینده پروژه‌های جاه‌طلبانه‌ی ماه خود را تسریع می‌کنند، محققان روش جدیدی برای ساخت جاده‌ها و سکوهای فرود برای کاهش پراکندگی گرد و غبار پیشنهاد کرده‌اند.
محققان فرآیندی را برای هموارسازی جاده ها و مناطق فرود بر روی ماه با استفاده از لیزرهای قدرتمند ایجاد کرده اند. این تکنیک می‌تواند به پایه‌گذاری زیرساخت‌های دائمی ماه کمک کند، در حالی که به حداقل منابع از زمین نیاز دارد.
هر بار که ماه‌نوردان از سطح ماه دور می‌شوند یا وقتی فضاپیماها فرود می‌آیند و بلند می‌شوند، مقدار زیادی گرد و غبار به بیرون پرتاب می‌کنند. به دلیل گرانش کم ماه، این غبار بسیار طولانی تر از زمین در هوا می ماند و در طول زمان آسیب قابل توجهی به فرودگرها و سایر تجهیزات وارد می کند. فرود و حرکت اجسام بر روی سطوح سنگفرش شده می تواند بسیار مفید باشد.
این روش شامل آینه ها و دستگاه های عدسی مانندی است که نور خورشید را برای ذوب گرد و غبار به حالت شیشه ای متمرکز می کنند. مهندسان سنگ های مذاب را به شکل های مثلثی پرتاب کردند و آنها را به شکل الگوهای شبکه ای چیدند تا یک پیاده رو را تشکیل دهند.
محققان این فرآیند را با جایگزینی ذره بین خورشیدی با لیزر 12 کیلوواتی دی اکسید کربن و استفاده از آن در خاک شبیه سازی شده ماه با موفقیت آزمایش کردند. اگرچه این دستگاه به حمل و نقل از زمین نیاز دارد، اما می‌تواند روشی کارآمد برای کمک به ساخت پایگاه‌های دائمی ماه با استفاده از موادی که از قبل وجود دارد، ارائه دهد و در نتیجه هزینه‌ها را به حداقل برساند.
سازمان‌های فضایی تلاش خواهند کرد تا راه‌هایی را برای استفاده از منابع طبیعی ماه برای افزایش پایداری در حین انجام مأموریت‌های ماه آینده توسعه دهند. چندین ماموریت در این سال با سطوح مختلف موفقیت انجام شد.
دو فرودگر که توسط دولت روسیه و یک شرکت خصوصی ژاپنی ساخته شده بودند، با سقوط هر فرودگر به سطح زمین شکست خوردند. تلاش ژاپنی ها می توانست اولین فرود توسط یک نهاد غیردولتی باشد.
در همین حال، هند پس از روسیه، ایالات متحده و چین چهارمین کشوری بود که در ماه اوت یک شی را بر روی ماه فرود آورد. در حالی که ویکرام لندر هند پس از سوختن روی سطح از خواب بیدار نشد، اندازه‌گیری‌های این مأموریت وجود گوگرد در خاک ماه را تأیید کرد که می‌تواند تلاش‌های اکتشافی آینده را گسترش دهد.
در سال‌های آینده، برنامه آرتمیس ناسا امیدوار است که انسان‌ها را برای اولین بار از زمان ماموریت‌های آپولو در دهه 1970 به ماه بیاورد. علاوه بر این، ناسا و چین در حال بررسی ساخت پایگاه‌های قمری با انرژی هسته‌ای قبل از دهه پایانی هستند و چاپگرهای سه بعدی می‌توانند بسازند. خانه های روی سطح ماه تا سال 2040