سخت در مقابل نرم: نرم افزار ممکن است دنیا را بخورد، اما سخت افزار بهتر درآمدزایی می کند

سپس، اگر به جایگاه خود در چرخه سرمایه گذاری نگاه کنیم، دلایل متعددی وجود دارد که باعث می شود سخت افزار بسیار جذاب تر به نظر برسد.

اول، ارزش‌گذاری‌های سرمایه‌گذاری برای شرکت‌های نرم‌افزاری از طریق سقف انجام می‌شود، به‌ویژه دورهای اولیه. آن 1000 VC فقط نرم افزاری بازار را به میزان قابل توجهی افزایش داده اند. همچنین سرمایه گذاری در نرم افزار بسیار گران تر می شود. در مقابل، سرمایه اولیه مورد نیاز برای یک شرکت سخت افزاری به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. ما شرکت های تراشه ای را می شناسیم که می توانند با 5 میلیون دلار به تولید برسند، با تیم های 20 نفره یا کمتر. و کف بسیار کمتری در ارزش گذاری وجود دارد.

هر دو شرکت اکنون در مرحله‌ای هستند که می‌توانند چشم‌انداز تجاری واقعی خود را ببینند و سرمایه‌گذاران خارجی می‌توانند به فکر خروج باشند. بیایید فرض کنیم که شرکت نرم افزاری یک موفقیت بزرگ است و می تواند با قیمت 10 میلیارد دلار و شرکت تولید تراشه با 2 میلیارد دلار سهام عمومی شود. شرکت نرم‌افزاری شرط بهتری به نظر می‌رسد، 10 میلیارد دلار روی 231 میلیون دلار بازدهی 43 برابری دارد، در حالی که شرکت تراشه 12 برابر است. اما یک تفاوت بزرگ وجود دارد، در هر دور سرمایه‌گذاری، شرکت نرم‌افزاری می‌تواند چندین برابر ارزش‌گذاری را افزایش دهد، که به این معنی است که سرمایه‌گذار مخاطره‌آمیز با سهام کوچک‌تری ختم می‌شود.

بدیهی است که اعداد روی این می‌توانند در سراسر نقشه متفاوت باشند، اما نکته اساسی باقی می‌ماند، و نمونه‌های زیادی را دیده‌ایم که تقریباً نزدیک به این ارقام هستند.

مسلماً، تولید یک تراشه می تواند 20 تا 50 میلیون دلار هزینه داشته باشد که همه این هزینه ها به ریخته گری ها، صاحبان مجوز IP، ابزارهای EDA و سایر طرف های خارجی می رسد. همانطور که گفته شد، چقدر با یک شرکت SaaS سازمانی متفاوت است؟ آنها ممکن است محصول خوبی داشته باشند که کشش را نشان می دهد، اما رشد شرکت از آن نقطه به عرضه اولیه سهام 50 میلیون دلار و بالاتر برای ایجاد یک تیم فروش سازمانی هزینه دارد. مقیاس بندی یک شرکت سخت افزاری و مقیاس بندی یک شرکت SaaS به سرمایه های مشابهی نیاز دارد. به زبان ساده، نرم افزار می تواند به اندازه سخت افزار سرمایه بر داشته باشد.

الگوی یک شرکت نیمه متفاوت است. این دور دانه بیشتر به 5 میلیون دلار می رسد. این می تواند برای آماده کردن طرح برای چسباندن و جذب مشتری اولیه کافی باشد. شروع به تولید 30 میلیون دلار دیگر برای مجوزهای IP (مانند مرگ و مالیات، که اجتناب از آنها سخت است) و 50 میلیون دلار دیگر برای تولید نیاز دارد. سپس شرکت باید قبض ساخت موجودی و رساندن تراشه به مشتریان را بپردازد، مثلاً 75 میلیون دلار دیگر، در مجموع 161 میلیون دلار.

اما همه اینها ممکن است به دلایل ساختاری و چرخه ای در حال تغییر باشند.

هیچ شکی وجود ندارد که راه اندازی یک شرکت نرم افزاری از صفر آسان تر از راه اندازی یک شرکت تراشه است. یک نفر که در یک زیرزمین نشسته، یا دو نفر در گاراژ ضرب المثل، می توانند یک محصول نرم افزاری را در آخر هفته جمع آوری کنند و سپس آن را برای رشد و جذب مشتری تقویت کنند. اما این تنها بخشی از داستان است.

یادداشت ویراستار:
نویسنده مهمان، جاناتان گلدبرگ، بنیانگذار D2D Advisory، یک شرکت مشاوره چند منظوره است. جاناتان استراتژی‌های رشد و اتحادهایی را برای شرکت‌هایی در صنعت موبایل، شبکه، بازی و نرم‌افزار ایجاد کرده است.

گرفتن آن محصول جالب و ساخت آن به یک نهاد تجاری بادوام که قادر به ایجاد بازدهی در اندازه سرمایه گذاری باشد، هزینه بسیار بیشتری دارد. پول برای ایجاد یک تیم فروش سازمانی، پول برای رشد هک کاربران مصرف کننده و همه عملکردهای دیگر.

اما از آنجایی که ما در مورد سیب صحبت می کنیم … محصولات اپل به دلیل نرم افزارشان متفاوت و بهتر هستند. اپل — با تمام تمرکزش روی کاربر Human Interfaces واقعا یک شرکت نرم افزاری است، اما از آن نرم افزار با سخت افزار درآمدزایی می کند. اگر اپل سیستم عامل iOS را بفروشد، چقدر می تواند شارژ کند؟ رقیب اصلی آن اندروید رایگان است (نوعی)، بنابراین احتمالاً زیاد نیست. در مقابل، میانگین قیمت آیفون چیزی حدود 600 یا 700 دلار است. اگر به درستی انجام شود، سخت افزار بهتر از نرم افزار درآمدزایی می کند.

منبع

ما با بسیاری از شرکت های نرم افزاری کار می کنیم، به نظر می رسد که جهان آنها را دوست دارد. 1000 VC در ایالات متحده وجود دارد و به نظر می رسد همه آنها شیفته سرمایه گذاری در شرکت های نرم افزاری هستند. مزایا مشخص است. آنها برای دستیابی به درآمد به سرمایه زیادی نیاز ندارند، با تزریق نقدینگی کلان فقط برای تقویت رشد مورد نیاز است و این مدل را به یک مدل بسیار کارآمد سرمایه تبدیل می کند.

پس از این همه کاهش، سرمایه گذار مخاطره آمیز در نرم افزار در نهایت نزدیک به 10 درصد از سهام شرکت خواهد داشت، در حالی که سرمایه گذار نیمه سرمایه احتمالاً نزدیک به 35 درصد خواهد بود. این بدان معناست که بازده نقدی سرمایه‌گذاران در شرکت نرم‌افزاری 4 برابر است، در حالی که سرمایه‌گذار نیمه‌ها 5 برابر برتر است.

اولاً، به همان اندازه که سخت افزار از مد افتاده است، این مدل مزایای بزرگی را ارائه می دهد. مهمترین آنها کسب درآمد. نرم افزار می تواند 100 دلار در ماه فروخته شود، ارزش زمان عمر بسیاری از محصولات نرم افزاری چند هزار دلار است (بدیهی است که در SaaS سازمانی می تواند بسیار بیشتر باشد). در مقابل، قیمت‌های سخت‌افزار بسیار بالاتر است – یک CPU یا GPU سطح بالا حتی در زمان‌های عادی می‌تواند به 10000 دلار برای هر چیپ برسد. البته، این مقایسه سیب و پرتقال است و به این سادگی هم نیست.

تنها تفاوت بزرگ این است که شرکت های نرم افزاری می توانند مشتریان را به دست آورند و با یک محصول واقعی خیلی زودتر از شرکت های سخت افزاری کشش را نشان دهند. اما حتی در اینجا، تفاوت چندان بزرگ نیست. برای یک شرکت نرم افزاری انتقال از کوچک به بزرگ بسیار خطرناک است و در هر زمینه ای پر از ریسک اجرایی است – و بسیاری از آنها این انتقال را انجام نمی دهند.

بیایید از منظر یک سرمایه گذار خطرپذیر به این موضوع نگاه کنیم. یک شرکت نرم افزاری می تواند با 1 میلیون دلار شروع به کار کند و آن را به حداقل محصول قابل دوام برساند. در آن مرحله، آنها می توانند سری A 10 میلیون دلاری برای ساخت محصول بگیرند. اگر این برای نشان دادن تناسب محصول با بازار کافی باشد، آنها می توانند 20 میلیون دلار برای ایجاد یک شرکت واقعی جمع آوری کنند. اما اینجا شروع به گران شدن می کند. شرکت‌هایی که سری C را برای ایجاد رشد مصرف‌کننده یا فروش شرکت‌ها جمع‌آوری می‌کنند، ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون دلار دور جمع‌آوری می‌کنند. سهولت راه اندازی یک شرکت نرم افزاری به این معنی است که تعداد زیادی از آنها وجود دارد، بنابراین رقابت می تواند شدید باشد. چند شرکت CRM در حال حاضر وجود دارد؟ نرم افزار حسابداری چطور؟ چگونه در این بازارها متمایز شویم؟ برای برجسته شدن نیاز به سرمایه زیادی است. با اضافه کردن همه اینها، شرکت فرضی ما به 231 میلیون دلار نیاز دارد.

Slack به IPO راه پیدا کرد، Yammer نه، و حتی Slack به اندازه یک شرکت سهامی عام دوام نیاورد. در مقابل، شرکت‌های تراشه‌ای که به خوبی اجرا می‌کنند می‌توانند یک تراشه را با درجه نسبتاً بالایی از کارایی محصول به تولید بیاورند و جدول‌های زمانی طراحی به اندازه‌ای طولانی هستند که علاقه واقعی مشتریان را بسنجند. بنابراین تفاوت در اینجا یکی از روش‌های برنامه‌ریزی مشتری، زمان‌بندی و طراحی است – با نام مدیریت. و این خطری است که سرمایه گذاران خطرپذیر توانایی بالایی در ارزیابی و مدیریت دارند.

شکی نیست که سرمایه گذاری سخت افزاری دارای مشخصات ریسک بسیار متفاوتی نسبت به سرمایه گذاری نرم افزاری است. و البته، هنوز هم ارزش بسیار زیادی در راه اندازی نرم افزار وجود دارد. اما ترازو در حال واژگونی است. بسیاری از فناوری‌ها بر روی یک آونگ کار می‌کنند، و اکنون به طور پیوسته به سمت دنیایی با بازدهی بسیار متعادل‌تر برای سخت‌افزار متمایل شده است.

حالا بیایید کمی ریاضی اضافه کنیم…