با این حال، به سرعت در جریان زنده آشکار شد که مشکلی در موتور مرحله دو وجود دارد، که به نظر می‌رسید به‌جای غرش برای زندگی، به‌طور نامنظم در حال پخش شدن است. اندکی بعد، Clay Walker، مدیر راه اندازی، از وجود ناهنجاری در موتور مرحله دو خبر داد. در نتیجه، موشک قادر به رسیدن به مدار نبود.
با وجود کمبود، راه اندازی هنوز به عنوان یک موفقیت کلی در نظر گرفته می شود. با ضربه زدن به max q، Relativity Space ثابت کرد که موشک های سه بعدی از نظر ساختاری قابل دوام هستند. همچنین مجموعه ای از داده های دنیای واقعی را در اختیار شرکت قرار داد که برای راه اندازی های آینده مفید خواهد بود.
Terran 1 یک موشک دو مرحله ای با حداکثر بار محموله حدود 2755 پوند است. قابل ذکر است که در این سفر اولیه خبری از فیرینگ نبود (به این معنی که هیچ محموله ای از مشتری به فضا ارسال نمی شد) اگرچه نسبیت یک یادگاری کوچک – اولین چاپ آزمایشی دایره ای از چاپگر سه بعدی Stargate خود – را برای سفر همراه کرد.
این پرواز با نام مستعار Good Luck, Have Fun (GLHF) از پرتاب مجتمع 16 در کیپ کاناورال فلوریدا بلند شد. در ابتدا به نظر می رسید همه چیز در حال شنا کردن است. هیچ مشکلی در سکوی پرتاب و در حین پرواز وجود نداشت. راکت به حداکثر Q رسید، نقطه‌ای که موشک تحت حداکثر فشار مکانیکی قرار می‌گیرد و همچنین از طریق قطع موتور اصلی و جداسازی مرحله پیش رفت.
نسبیت گفت داده‌های پرواز را ارزیابی کرده و در روزهای آینده به‌روزرسانی‌های بیشتری را در اختیار عموم قرار می‌دهد.
چه اتفاقی افتاده؟ اولین سفر موشک Terran 1 متعلق به فضای نسبیت، بزرگترین جسم پرینت سه بعدی که تا به حال به پرواز در مدار دست یافته است، سرانجام در اواخر شب چهارشنبه پس از دو تلاش برای پاکسازی انجام شد. متأسفانه موشک نتوانست به مدار برسد.
نسبیت موشک دیگری نیز در دست ساخت دارد. Terran R، نسخه تکامل یافته Terran 1، به طور کامل قابل استفاده مجدد خواهد بود و کاملاً به صورت سه بعدی پرینت می شود و توانایی حمل بارهای بیش از 44000 پوند را دارد. طبق وب‌سایت Relativity، Terran R در مسیر پرتاب از سال 2024 قرار دارد، اگرچه با توجه به پرتاب‌های پاک‌شده اخیر و نرسیدن به مدار، این جدول زمانی ممکن است تغییر کند.