مشکل دوم را می توان به بهترین شکل توصیف کرد: “چگونه یک دسته گربه را گله کنیم”. این لیست از شرکت کنندگان بالقوه بسیار متنوع است، با طیف گسترده ای از علایق رقیب. هر یک از آنها بر اساس اصل حفاظت از منافع استراتژیک فردی خود مشارکت می کنند و بنابراین احتمالاً می خواهند بر شرکت تأثیر بگذارند. این در تضاد با این ایده است که شرکت جدید مستقل است.
یادداشت ویراستار:
نویسنده مهمان، جاناتان گلدبرگ، بنیانگذار D2D Advisory، یک شرکت مشاوره چند منظوره است. جاناتان استراتژی‌های رشد و اتحادهایی را برای شرکت‌هایی در صنعت موبایل، شبکه، بازی و نرم‌افزار ایجاد کرده است.
در تئوری، این به نگرانی های همه رسیدگی می کند. سافت بانک می تواند از سرمایه گذاری خود خارج شود، چیزی که بارها نشان داده است که مشتاق به دست آوردن آن است. مدیران آرم می‌توانند از نظارت بازارهای عمومی آزاد بمانند و از نظر تئوری بودجه‌ای را برای برنامه‌های استراتژیک آن، هر چه که باشند، تضمین کنند. و دارندگان مجوز Arm می توانند اطمینان حاصل کنند که Arm در نقشه راه بسیار مورد نیاز خود پیشرفت می کند، بدون اینکه رقیبی بر آن نقشه راه به ضرر دیگران تسلط داشته باشد.
مانند هر سناریویی، مشخص نیست که Arm یا Arm چگونه افزایش سرمایه ای را که بارها گفته است به آن نیاز دارد، به دست خواهد آورد، سرمایه خصوصی برای سرمایه گذاری تحقیق و توسعه شناخته شده نیست. بنابراین در نهایت، Arm باید در مقطعی عمومی شود، اما شاید این مسیر به آنها زمان بسیار بیشتری بدهد تا برای آن آماده شوند.
آیا HiSilicon هواوی می تواند به آن بپیوندد؟ آنها زمانی یکی از برترین دارندگان مجوز Arm بودند و نشانه هایی از ظهور مجدد از زیر تحریم های دولت ایالات متحده علیه آنها را نشان می دهند. آیا آنها اجازه شرکت دارند؟ و از زمانی که قطعنامه سریال Arm China، Arm در حال امضای قراردادهای زیادی است، احساس همه آن شرکت‌ها در مورد گروه جدیدی از مالکان آمریکایی چیست؟
با این حال، موارد عملی بسیار کمتر ساده هستند. اولین نگرانی این است که شرکت تحت چه ساختاری وجود خواهد داشت. سافت بانک خواهان خروج است و هیچ کس دیگری نمی خواهد Arm را در امور مالی خود ادغام کند، بنابراین شرکت باید به یک نهاد مستقل و خصوصی تبدیل شود. این احتمالاً شامل دعوت از یک سرمایه گذار خصوصی است. این امر مزیت بیشتری از داشتن یک حزب “بی طرف” به عنوان صدای پیشرو در هیئت مدیره به همراه خواهد داشت. اما انگیزه هر سرمایه‌گذاری از این دست، بر خلاف نیازهای استراتژیک سایر افراد در کنسرسیوم، بازده مالی است.
و در نهایت، مسئله چین مطرح است. بهترین حدس ما این است که اگر شرکت‌های چینی در کنسرسیوم شرکت کنند، دولت چین مایل به امضای قرارداد خواهد بود. ما Tsinghua Unisoc را به لیست خود در بالا اضافه کردیم، زیرا آنها محتمل ترین نامزد هستند، اما موارد دیگری نیز وجود دارند.
بازارهای عمومی قبلاً سیگنال‌های کاملاً واضحی در مورد ارزش عرضه اولیه عمومی Arm ارائه کرده‌اند، و بسیار کمتر از 40 میلیارد دلاری است که Nvidia ارائه می‌کند. آیا کنسرسیوم حاضر به پرداخت بالای خیابان است؟ پاسخ به آن بستگی به این دارد که آنها چقدر حق بیمه برای کنترل شرکت می پردازند، که البته با تمام آنچه در بالا نوشتیم مغایرت دارد. اگر بخواهیم حدس بزنیم، می‌گوییم این گزینه ترجیحی این شرکت است، اما به اندازه‌ای پیچیده است که به معنای قطعیت نیست.