در متن: 8 Ursae Minoris b یک سیاره غول گازی است که به دور یک ستاره کوتوله نارنجی در فاصله 530 سال نوری از زمین می چرخد. این سیاره فراخورشیدی که جرم آن کمی بزرگتر از مشتری است، برای اولین بار در سال 2015 کشف شد و در واقع نباید وجود داشته باشد.
و با این حال، این سیاره هنوز آنجاست، و مانند یک “سیاره زامبی” به دور آنچه که پس از مرحله غول سرخ 8 Ursae Minoris باقی مانده است، می چرخد. این شاهکار شواهدی است مبنی بر اینکه «تکامل ستاره‌ای غیر متعارف» می‌تواند منظومه‌های فراسیاره‌ای را علی‌رغم نظریه‌های سنتی در مورد تکامل سیاره‌ای رشد دهد.
نظریه‌های جایگزین، مانند نظریه‌ای که ادعا می‌کند 8 Ursae Minoris b یک «سیاره نسل دوم» است که از موادی که در فرآیند ادغام با خشونت به بیرون پرتاب می‌شود، به وجود آمده است، همچنین می‌تواند توضیح دهد که چرا این سیاره زنده مانده است. به گفته دانشمندان، اما این یک ایده بسیار گمانه‌زنی‌تر است.
دکتر هون گفت: آنچه در این مرحله مشخص است این است که بیشتر ستارگان شناخته شده در منظومه های دوتایی هستند و «ممکن است بسیاری از منظومه های سیاره ای عجیب و غریب وجود داشته باشند» به دلیل تأثیر همراهان دوتایی مانند منظومه 8 اورس کوچک.
سپس غول سرخ شروع به سوزاندن هلیوم می کند و دوباره منقبض می شود، اما سیارات نزدیک تر برای همیشه از بین می روند. پس از رصد این سامانه با تلسکوپ فضایی تس در حال گردش، وراس و همکارانش اکنون نظریه ای در مورد اینکه چگونه 8 Ursae Minoris b از مرحله انبساط ستاره میزبان خود جان سالم به در برده است.
بر اساس یک مطالعه جدید منتشر شده در Nature، 8 Ursae Minoris b زمانی که ستاره میزبانش (8 Ursae Minoris) وارد مرحله نهایی حیات سوخت سوز اصلی خود شد، به سختی از مرگ توسط مصرف کیهانی فرار کرد. این سیاره فراخورشیدی باید زمانی که ستاره به یک غول سرخ تبدیل می شد، غرق می شد و نابود می شد، زیرا فاصله مداری آن (0.5 واحد نجومی یا تقریباً 74،800،000 کیلومتر) به خوبی در فاز انبساط پیش بینی شده ستاره (0.7 AU) است.
دانشمندان توضیح می‌دهند که Ursae Minoris یک منظومه دوتایی با دو ستاره متفاوت بود و فاز انبساط احتمالاً زمانی که ستاره بزرگتر شروع به بلعیدن همدم کوچکتر خود کرد، مختل شد. فرآیند سوزاندن هلیوم زودتر شروع شد، بنابراین انبساط به طور ناگهانی متوقف شد و به 8 Ursae Minoris ba شانس کامل برای بقا داد.
تیمی متشکل از 40 دانشمند بر روی مشاهدات TESS برای یافتن توضیحات احتمالی درباره سرنوشت غیرعادی این سیاره فراخورشیدی کار کردند. به گفته محققی به نام مارک هون از دانشگاه هاوایی، ایده ادغام ستاره های دوتایی که انبساط غول سرخ را متوقف می کند، از “تکه کردن” یک پازل سیاره ای ناشی شده است.
دیمیتری وراس، اخترفیزیکدان دانشگاه وارویک، گفت که 8 دب کوچک کشف خاصی است زیرا “هیچ منظومه سیاره ای مانند این” قبلا مشاهده نشده است. این تئوری می گوید که وقتی یک ستاره خورشید مانند (یک ستاره کوتوله زرد) تمام هیدروژن سوخته در هسته خود را تخلیه می کند، به یک غول سرخ تبدیل می شود که وارد فاز انبساط می شود و به معنای واقعی کلمه نزدیک ترین سیارات زمینی را می بلعد. عطارد، زهره و احتمالاً زمین در نهایت چند میلیارد سال دیگر وجود ندارند.