اورانوس توسط ویلیام هرشل در سال 1781 کشف شد. هفتمین سیاره از خورشید یکی از چهار سیاره منظومه شمسی با حلقه هایی در کنار زحل، مشتری و نپتون است.
تصویر وب از اورانوس با دوربین مادون قرمز نزدیک رصدخانه (NIRCam) در نوردهی 12 دقیقه ای با دو فیلتر 1.4 و 3.0 میکرون گرفته شد. یک نمای بزرگنمایی شده 11 حلقه از 13 حلقه شناخته شده سیاره و همچنین کلاهک قطبی رو به خورشید و چند ابر را نشان می دهد که احتمالاً با فعالیت طوفان مرتبط هستند. ناسا گفت که وب در ثبت دامنه دینامیکی جو اورانوس عالی بود.
تصویر بزرگ: تلسکوپ فضایی جیمز وب سال گذشته تصویری خیره کننده از غول یخی نپتون گرفت. اکنون زمان آن است که غول یخی دیگر منظومه شمسی ما در مرکز صحنه قرار گیرد. اورانوس سال‌هاست که سوژه شوخی‌ها بوده است، اما وقتی عمیق‌تر نگاه کنید غول یخی بسیار جذاب است.
کاوشگر وویجر 2 ناسا در طی یک پرواز در مسیر خود به سمت فضای بین ستاره ای در سال 1986 به 50600 مایلی اورانوس رسید. در طول بازدید وویجر 2، تابستان در قطب جنوب بود.
اجرام آسمانی دیگر از جمله چندین کهکشان نیز در پس زمینه دیده می شوند.
نمای گسترده تر، شش قمر از 27 قمر شناخته شده اورانوس را برجسته می کند. بقیه خیلی کوچک و ضعیف هستند که فقط با یک نوردهی 12 دقیقه ای دیده نمی شوند. مشاهدات وب آینده با زمان نوردهی طولانی تر باید جزئیات بیشتری را در کانون توجه قرار دهند.
این سیاره از این جهت منحصر به فرد است که در کنار خود می چرخد (شیب محوری 97.77 درجه)، که برخلاف هر سیاره دیگری در منظومه شمسی ما منجر به تغییرات فصلی می شود. اورانوس 84 سال طول می کشد تا به دور خورشید بچرخد و در طول این مدت، هر قطب حدود 42 سال نور خورشید مداوم و به دنبال آن 42 سال تاریکی کامل دریافت می کند.