یک رصد رادیویی جدید از هسته کهکشانی راه شیری، اخترشناسان را به کشف نوع جدیدی از “رشته های کیهانی” سوق داد که از سیاهچاله ابرپرجرم Sagittarius A* سرچشمه می گیرد. صدها ساختار رشته مانند از 5 تا 10 سال نوری در فضا امتداد دارند، تقریباً مانند کد مورس “مخفی” که از سیاهچاله به بقیه کهکشان فرستاده شده است.
اخترشناسان به لطف قابلیت‌های رصدی MeerKAT در طیف رادیویی و تنها پس از فیلتر کردن نویز پس‌زمینه از داده‌های جمع‌آوری‌شده، توانستند این پدیده جدید را کشف کنند. بر اساس فرضیه یوسف زاده، این رشته ها حدود 6 میلیون سال پیش زمانی ایجاد شدند که فوران موادی که از کمان A* به ستاره های اطراف و ابرهای گازی برخورد کرد، ایجاد شدند.
این رشته ها توسط فرهاد یوسف زاده و دیگر ستاره شناسان دانشگاه نورث وسترن در ایوانستون، ایلینوی که از تلسکوپ رادیویی MeerKAT در کیپ شمالی آفریقای جنوبی استفاده کردند، کشف شدند. دانشمندان می گویند که رصدخانه MeerKAT که حساس ترین تلسکوپ رادیویی در جهان است، در یک بررسی “بی سابقه” 200 ساعته از هسته کهکشانی به کار گرفته شد.
در متن: سیاهچاله بسیار پرجرم به نام Sagittarius A* در مرکز کهکشان راه شیری و در فاصله 27000 سال نوری از زمین قرار دارد. کل فعالیت کهکشان تحت تأثیر این موجود هیولایی است و دانشمندان هنوز در حال یافتن پدیده های مرتبط جدیدی هستند که قبلاً ناشناخته بودند.
این برخورد رگه‌هایی از پلاسمای داغ ایجاد کرد که به سیاهچاله برمی‌گردند، مانند حباب‌هایی از رنگ که روی بوم با سشوار دمیده می‌شوند. یوسف زاده گفت که جریان خروجی از سیاهچاله با ساختارهایی که با آن برخورد می کند تعامل دارد و شکل آنها را مخدوش می کند و کافی است “همه چیز را در یک جهت منفجر کنیم.” با مطالعه این رشته های کیهانی، دانشمندان امیدوارند اطلاعات جدیدی در مورد کمان A* و دیسک برافزایش موادی که به دور این تکینگی می چرخند، جمع آوری کنند.
رشته‌های عمودی و بزرگتر کشف‌شده در سال 1984 دارای میدان‌های مغناطیسی قوی هستند و امواج رادیویی از خود ساطع می‌کنند که ذرات پرتوهای کیهانی را تا مرز سرعت نور شتاب می‌دهند. محققان هنوز در تلاش برای کشف ماهیت این ساختارها هستند، بنابراین کشف رشته‌های کوتاه‌تر و افقی که به مرکز کهکشان نیز بازمی‌گردند، آنها را حیرت زده کرد.