این روزها، همه تلفنی در جیب خود دارند که می تواند موسیقی را استریم و دانلود کند، اما چند دهه پیش اینطور نبود. اگر می خواهید آهنگ های مورد علاقه خود را در حال حرکت گوش کنید، به یک پخش کننده موسیقی اختصاصی نیاز دارید.
در آغاز هزاره، این دستگاه‌ها از ده‌ها مگابایت حافظه فلش گران‌قیمت یا از هارد دیسک‌های 2.5 اینچی کشیده و پرقدرت استفاده می‌کردند. سال‌ها قبل از آیفون، آیپاد ترکیبی بی‌نظیر از اندازه فضای ذخیره‌سازی، ابعاد فشرده و پشتیبانی نرم‌افزاری را ارائه می‌کرد و احتمالاً سفر جدیدی را آغاز کرد که اپل را به شرکت امروزی تبدیل کرد.
ماه ها قبل از راه اندازی آی پاد، اپل آیتونز را در ژانویه 2001 منتشر کرد که به کاربران امکان می داد آهنگ ها را از سی دی موسیقی به رایانه مک انتقال دهند و لیست های پخش ایجاد کنند. دلیل واقعی وجود آن در اواخر همان سال فاش شد.
آی پاد با نام رمز “P-68 Dulcimer” ساخته شد. به شیوه معمولی اپل، محرمانه بودن پروژه آنقدر شدید بود که بسیاری از کارمندان اپل از آنچه تیم روی آن کار می‌کرد بی‌اطلاع بودند.
استیو جابز، مدیرعامل این شرکت می‌خواست یک پخش‌کننده موسیقی جذاب‌تر بسازد. رئیس مهندسی سخت‌افزار اپل، جان روبنشتاین، با توشیبا ملاقات کرد که یک هارد دیسک 1.8 اینچی ایجاد کرد که هنوز هم می‌تواند گیگابایت داده را ذخیره کند. او به سرعت تونی فادل را که استارت آپش فیوز نتوانسته بود برای ایده مشابهی بودجه جذب کند، به عنوان سرپرست پروژه استخدام کرد.
در آن زمان، اپل شرکت تریلیون دلاری امروزی نبود و فادل متوجه شد که اگر سال ها طول بکشد، ممکن است این پروژه لغو شود. او فصل تعطیلات پیش رو را هدف خود قرار داده است و او و بسیاری دیگر را هفت روز در هفته و تا 20 ساعت در روز کار می کند. نمونه های اولیه درست قبل از 11 سپتامبر از تایوان به پرواز درآمدند.
آی پاد اپل قبل از تعطیلات با قیمت 399 دلار عرضه شد. نام و رنگ آن برگرفته از غلاف‌های سفید منفرد کشتی Discovery One از فیلم کلاسیک استنلی کوبریک 2001: A Space Odyssey است، و به عنوان امتداد iMac دیده می‌شود. آیپاد دارای 5 گیگابایت فضای ذخیره‌سازی بود – یا به قول جابز، “1000 آهنگ در جیب شما” – و برای 10 ساعت عمر باتری رتبه بندی شده بود.
عمر طولانی باتری توسط 32 مگابایت رم امکان پذیر شده است که سیستم عامل تنها 4 مگابایت از آن را استفاده می کند. هنگامی که شروع به پخش آهنگ می کنید، آی پاد شما چندین آهنگ بعدی را در لیست پخش در RAM بارگذاری می کند و چرخش دیسک را متوقف می کند. رد کردن مکرر آهنگ ها یا تغییر لیست پخش می تواند به میزان قابل توجهی به عمر باتری شما آسیب برساند.
این دستگاه از یک چرخ اسکرول مکانیکی استفاده می کرد که به سرعت به عنصر تعیین کننده آی پاد تبدیل شد. چرخ‌های اسکرول زمانی در دستگاه‌های الکترونیکی رایج بودند، اما معمولاً در کنار دستگاه قرار داشتند و فقط لبه آن برای کاربر قابل مشاهده بود. آیپاد در ساخت کل رابط خود حول یک چرخ اسکرول منحصربه‌فرد بود، که پیمایش در میان صدها آهنگ را آسان‌تر و شهودی‌تر می‌کرد.
هدفون های تمام سفید گنجانده شده، آی پاد را حتی زمانی که خود دستگاه در داخل یک جیب پنهان شده بود، قابل تشخیص می کرد. هدفون های سفید در نهایت به نمادی فرهنگی تبدیل شدند، تا به امروز به شکل بی سیم خود به عنوان AirPods.
تا پایان سال 2001، آی پاد 125000 دستگاه فروخته بود که برای مک به تنهایی بد نیست. این نشان دهنده تقاضا و جذابیت زیاد برای دستگاه حتی در روزهای اولیه آن است، به خصوص با توجه به قیمت برتر (399 دلار در سال 2001 معادل حدود 700 دلار امروز است).
سال بعد، اپل آی پادهای 10 و 20 گیگابایتی را با چرخ اسکرول لمسی عرضه کرد. همه مدل ها یک نسخه ویندوز با برنامه MusicMatch Jukebox دریافت کردند. با این حال، آنها همچنان از کانکتور FireWire استفاده می کردند که در رایانه های شخصی ویندوزی محبوب نبود، زیرا USB 1.0 به طور عملی کند بود. برای این کار بسیاری از کاربران ویندوز نیاز به خرید کارت توسعه FireWire دارند.
راحت تر از هک کردن
اپل نسل سوم iPod را در اوایل سال 2003 معرفی کرد که دارای یک صفحه نمایش با نور پس زمینه و یک رابط 30 پین جدید بود که اساساً FireWire و USB را در یک دستگاه ترکیب می کرد. کابل های USB 2.0 کمی بعد در دسترس قرار گرفت.
کانکتور داک به یک استاندارد در میان دستگاه های قابل حمل اپل و ده ها لوازم جانبی آی پاد تبدیل شد تا اینکه حدود یک دهه بعد با کانکتور لایتنینگ در آیفون 5 جایگزین شد.
چهار کلید مکانیکی اطراف چرخ اسکرول در مدل‌های قبلی آیپاد با پدهای لمسی با نور پس‌زمینه در زیر صفحه جایگزین شده‌اند. با این حال، بزرگترین خبر روز راه اندازی فروشگاه iTunes بود.
اعتبار تصویر: wicker_man
در آن زمان، صنعت موسیقی به لطف اپلیکیشن‌های اشتراک‌گذاری فایل نظیر Kazaa، گرفتار دزدی دریایی بود. اپل متوجه شد که بیشتر دزدان دریایی سعی نمی کنند از پرداخت هزینه برای آهنگ ها اجتناب کنند. آنها سعی داشتند از پرداخت هزینه برای آلبوم خودداری کنند. هزینه یک سی دی موسیقی حدود 18 دلار است که شامل تولید و ارسال آلبوم های فیزیکی حدود 14 آهنگ می شود که اکثر آنها به ندرت گوش داده می شوند.
اپل با تمام شرکت‌های بزرگ موسیقی برای فروش آهنگ‌ها به قیمت 0.99 دلار و آلبوم‌ها به قیمت 9.99 دلار به توافق رسیده است. صدها برند مستقل به سرعت به آن پیوستند.
اپل در اواخر همان سال iTunes را برای ویندوز منتشر کرد و به پشتیبانی از Jukebox پایان داد. آنها همچنین شروع به فروش کتاب های صوتی در فروشگاه iTunes کردند. این حرکت با یک کمپین تبلیغاتی جدید همراه شد که شامل خطوط رقصنده بود که آیپاد سفید را متمایز کرد.
انحصار آیتونز برای آی پاد تمام رقابت های خارج از خط نهایی را حذف کرد. سونی که در دهه‌های 1980 و 1990 با برند Walkman خود بر موسیقی قابل حمل تسلط داشت، به دلیل نرم‌افزار کند و محدودکننده‌اش هنگام انتقال فایل‌ها بین دستگاه‌ها به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
اپل سال بعد آیپاد مینی را با یک میکرودرایو 1 اینچی 4 گیگابایتی با قیمت 249 دلار عرضه کرد که نصف قیمت درایو مشابه برای مصرف کنندگان است. چهار دکمه مکانیکی مدل‌های قدیمی‌تر iPod در چرخ اسکرول یکپارچه شده‌اند. با این حال، با ارزان شدن فلش مموری، روزهای این مدل از ابتدا به شماره افتاده بود.
اعتبار تصویر: Zingem
اپل نسل چهارم آی پاد را در جولای 2004 با چرخ کلیک مینی و قیمت جذاب تر 299 دلار برای 20 گیگابایت فضای ذخیره سازی و 399 دلار برای 40 گیگابایت فضای ذخیره سازی عرضه کرد. این سه ماهه موفق ترین فصل برای آی پاد در آن زمان بود که بیش از 2 میلیون واحد فروخته شد.
فراتر از موسیقی
اپل آی پاد فوتو ممتاز را برای تعطیلات در سال 2004 با قیمت 499 دلار برای 40 گیگابایت و 599 دلار برای 60 گیگابایت معرفی کرد. این صفحه نمایش رنگی 176 در 220 دارد که همان صفحه نمایشی است که در گوشی های محبوبی مانند Motorola Razr V3 یافت می شود، اما در فرمت افقی به جای عمودی است.
عمر باتری نیز بهبود یافته است تا امکان پخش نمایش اسلاید پنج ساعت یا پخش موسیقی 15 ساعت را فراهم کند. در طول سه ماهه، آی پاد (همه نسخه ها) بیش از 4.5 میلیون دستگاه فروخت.
آیپاد اولین محصول اپل بود که واقعاً به جریان اصلی تبدیل شد، زیرا این شرکت به‌خاطر رایانه‌های برترش شناخته می‌شد. این موفقیت صنعتی از قاب‌های محافظ و انواع لوازم جانبی را ایجاد کرد که فراتر از صدا بود – با برخی از کاربران که قاب‌های مخصوص به خود و همچنین یک بیانیه مد را ایجاد کردند.
برخلاف تصور عمومی، نام پادکست ها از آی پاد گرفته می شود، نه برعکس.
آی پاد قرن نوزدهمی با خوانندگان زیر مشبک. عکس: تیموتی آلن
اپل اولین دستگاه خود را که از حافظه فلش با iPod Shuffle استفاده می کرد در سال 2005 عرضه کرد. با یک گیره داخلی، دستگاه حتی روی لباس های بدون جیب نیز قابل پوشیدن بود. با در نظر نگرفتن نمایشگر، اپل می تواند قیمت پایین تری را هدف قرار دهد: 99 دلار برای 512 مگابایت، 149 دلار برای 1 گیگابایت فضای ذخیره سازی. چرخ کلیک یک چرخ اسکرول نبود و کنترل های صدا یکپارچه شده بودند. دکمه دیگری برای جابجایی بین پخش آهنگ ها به ترتیب و به ترتیب تصادفی.
برخلاف تصور رایج، نام پادکست به جای آیپاد از آیپاد گرفته شد، زیرا محبوب‌ترین راه برای گوش دادن به فرمت نوظهور بود. اپل در سال 2005 پادکست‌ها را به iTunes اضافه کرد و یافتن و دانلود پادکست‌های تایید شده توسط اپل را آسان‌تر کرد. با این حال، اپل قادر به علامت تجاری کلمه “pod” برای به دست آوردن حقوق انحصاری این نام نبود.
اپل قیمت iPod Photo 60 گیگابایتی را به 399 دلار کاهش داد و نسخه 20 گیگابایتی آن را با قیمت 299 دلار ارائه کرد و خط اصلی نسل چهارم را متوقف کرد. آی پاد مینی در اواخر همان سال برای آیپاد نانو فلاش با نمایشگر رنگی متوقف شد و به قیمت 199 دلار با 2 گیگابایت فضای ذخیره سازی و 249 دلار با حافظه 4 گیگابایتی فروخته شد.
اعتبار تصویر: جان کیو
نسل پنجم آی پاد دارای صفحه نمایش 240 در 320 و قابلیت پخش ویدیو بود. فروشگاه iTunes فروش قسمت های برنامه های تلویزیونی را آغاز کرده است. در سه ماهه آخر سال 2005، بیش از 14 میلیون آی پاد فروخته شد.
این مدل آیپاد، که گاهی اوقات به‌عنوان «آیپاد با ویدیو» شناخته می‌شود، در سال 2006 بازبینی شد و به‌طور غیررسمی آن را آیپاد «نسل 5.5» نامید، که شامل نسخه 80 گیگابایتی برای پخش 20 ساعت صدا می‌شود.
در همین حین، فروشگاه iTunes شروع به فروش بازی هایی کرد که از چرخ کلیک استفاده می کردند. سه ماهه پایانی آن سال آواز قو برای آی پاد کلاسیک بود که 21 میلیون واحد فروخت.
دست نخورده بگذارید
پس از فروش بیش از 100 میلیون آی پاد، اپل اولین آیفون را در سال 2007 عرضه کرد و راه حلی یکپارچه برای خرید و پخش آهنگ در حال حرکت ارائه کرد.
ماه‌ها بعد، آیپاد تاچ عرضه شد، اما علی‌رغم نامش، ارتباط چندانی با بقیه محصولات آیپاد نداشت. این دستگاه در اصل یک آیفون بدون مودم سلولی، بلندگو و دوربین بود. با این حال، بسیاری از کاربرانی که نمی‌توانستند آیفون بخرند یا نمی‌خواستند برای طرح دیتا پول بپردازند، خوشحال بودند که این «آیفون نازک‌تر» را برای استفاده به عنوان یک مرورگر وب قابل حمل که روی Wi-Fi عالی کار می‌کند، حمل کنند.
آی پاد کلاسیک در همان روز عرضه شد و دارای نسخه بی سابقه 160 گیگابایتی با حداکثر 40 ساعت عمر باتری برای پخش صدا بود. این آخرین ویرایش بزرگ iPod کلاسیک بود. آی پاد شافل آخرین بار در سال 2010 و نانو در سال 2012 به روز شدند.
اعتبار عکس: Dongyi Liu
زمان آن فرا رسیده است که اپل در سال 2014 تولید iPod Classic را متوقف کرد و گفت که قطعات آن به دلیل تقاضای کم دیگر در دسترس نیستند. iPod Nano و Shuffle سه سال بعد به دلیل دیگری متوقف شدند: افزایش جریان.
مردم دیگر نمی‌خواهند برای آهنگ‌های جداگانه پولی بپردازند، ترجیح می‌دهند برای دسترسی به هر آهنگی که در پلتفرم‌هایی مانند Spotify و Apple Music موجود است، پول بپردازند. آخرین مدل iPod Touch در سال 2019 عرضه شد و در سال 2022 متوقف شد. اپل هرگز جانشین مدرنی برای iPod Classic منتشر نکرده است.
اعتبار عکس: Dongyi Liu
تلفن‌های امروزی بزرگ‌تر و سنگین‌تر از زمان بازنشستگی iPod Classic هستند و دیگر هنگام ورزش راحت نیستند. پخش موسیقی مستقل اکنون به یک مورد خاص تبدیل شده است، زیرا می‌توانید همه این کارها را با تلفنی که از قبل دارید انجام دهید، در حالی که دستگاه‌های تناسب اندام قابل حمل و ساعت‌های هوشمند نیز قابلیت پخش موسیقی را به دست آورده‌اند.
موفقیت آی پاد سرآغاز دوران تحول در موسیقی و فناوری قابل حمل بود. با ترکیب طراحی زیبا، رابط های کاربری آسان و فناوری نوآورانه، راه را برای بازگشت اپل هموار کرد و راه را برای محصولاتی مانند آیفون و آی پد هموار کرد. میراث آیپاد همچنان بر نحوه تعامل ما با رسانه‌ها تأثیر می‌گذارد.