Syntiant شرکتی است که پردازنده‌های متمرکز بر هوش مصنوعی و استفاده از شبکه‌های عصبی مانند Amazon Alexa و Ok Google را می‌سازد. این شرکت تراشه‌های خود را با مصرف انرژی کم طراحی می‌کند و در عین حال عملکردی استثنایی دارد.
در حالی که AI ممکن است فقط در یک دایره می چرخد و به سمت اشیاء شناسایی شده شلیک می کند، هنوز هم فقط به یک میلی وات نیرو نیاز دارد. دستگاهی که این مطلب را روی آن می خوانید صدها یا هزاران بار بیشتر از NDP200 در حین بازی Doom مصرف برق دارد. نسبتاً چشمگیر است.
Doom که در سال 1993 راه اندازی شد، یک بازی تیراندازی اول شخص (FPS) محبوب بود. این عنوان به قدری موفق بود که هنوز هم به عنوان یکی از بهترین بازی های FPS شناخته می شود. به دلیل پیروی از فرقه، مردم راه هایی برای ادامه بازی مورد علاقه خود پیدا کرده اند، حتی اگر این به معنای تلاش زیاد برای رسیدن به این هدف باشد.
در سال های اخیر، Doom تبدیل به یک پوستر برای بازی در دستگاه های غیر متعارف شده است. برخی از خلاقانه ترین آنها عبارتند از: صندوق مک دونالد، راه شیری و یک آجر لگو. آخرین ورودی ممکن است چندان عجیب نباشد، اما مطمئناً یکی از تاثیرگذارترین اجراها است.
چه اتفاقی افتاده؟ در جدیدترین نسخه Doom که بر روی چیزهای عجیب و غریب اجرا می شود، یک تراشه یادگیری ماشینی هوش مصنوعی از Syntiant آمده است. ممکن است در ابتدا خیلی هیجان انگیز به نظر نرسد – این فقط یک پردازنده دیگر است. آنچه قابل توجه است، قدرت ناچیزی است که برای اجرای بازی صرف شده است.
Syntiant همچنین جنبه یادگیری ماشینی NDP200 را توضیح داد و اشاره کرد که هوش مصنوعی به مرور زمان بازی Doom را بهتر یاد گرفت. در ابتدا، تراشه تقریباً پس از هر بار کشتن در بازی، مجله را دوباره بارگیری می کرد. بعداً به جای آن شروع به حفظ مهمات کرد. شاید این بدان معنا باشد که پردازنده‌های Syntiant می‌توانند با ادامه استفاده از آن، کارآمدتر و دقیق‌تر شوند.
هدف از این آزمایش نشان دادن مهارت‌های نابودی NDP200 نبود. Syntiant از آن برای نشان دادن کارایی NDP200 هنگام انجام “تشخیص شخص در جعبه محدود” استفاده کرد که معمولاً به پردازنده بسیار قوی تری نیاز دارد. Syntiant معتقد است NDP200 و تراشه های مشابه می توانند در صرفه جویی در مصرف برق در سیستم های امنیتی خانه و خودرو مفید باشند.