چرا مهم است: دانشمندان در حال ادامه تحقیقات خود در مورد عواقب برخورد DART با Dimorphos هستند که با موفقیت مدار این جرم کوچک آسمانی را تغییر داد. محققان با تایید توانایی بشر برای منحرف کردن اهداف بالقوه خطرناک با پیش بینی و منابع کافی، اکنون در حال مطالعه اثرات خاص برخورد DART بر سیارک هستند.
علاوه بر این، محققان توانستند تأیید کنند که Dimorphos مجموعه‌ای از لاستیک و سنگ است که توسط جاذبه گرانشی به هم متصل شده‌اند. کاوشگر DART پس از متلاشی شدن بر روی سطح سیارک، برخی از آن سنگ ها را به دلیل نیروی جنبشی محض برخورد، به جای بیرون ریختن انبوهی از مواد، از گرانش سیارک “آزاد کرد”.
مطالعه دیگری در مورد مأموریت DART اخیراً در The Astrophysical Journal Letters منتشر شده است. این مطالعه تصاویر اعماق فضایی را که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده بود، با تمرکز بر پرتاب های تولید شده از برخورد فضاپیمای DART به سیارک دیمورفوس، بررسی کرد. این ضربه منجر به آزاد شدن یک دم بلند از زباله‌های به وضوح قابل مشاهده شد، که همانطور که مطالعات قبلی نشان داد، نقش مهمی در دستیابی به نتایج انحرافی بالاتر از حد انتظار داشت.
تصاویر گرفته شده توسط هابل اکنون از “جمعیت گسترده” سنگ های متحرکی که به دور منظومه سیارکی دوگانه می چرخند، پرده برداری کرده است. بزرگترین تخته سنگ حدود 7 متر قطر دارد و تخمین زده می شود که دارای آلبدوی هندسی 0.15 باشد. هابل در مجموع 37 تخته سنگ مجزا را شناسایی کرد که جرم ترکیبی آنها تقریباً 0.1 درصد از جرم دیمورفوس قبل از برخورد بود.
این تخته سنگ ها با سرعتی “کمی بزرگتر” از سرعت گریز گرانشی کلی منظومه به دور دیمورفوس و سیارک بزرگتر دیدیموس می چرخند. در نتیجه، آنها در نهایت سیارک ها را ترک خواهند کرد و به فضای بیرونی می روند. برای مشاهده تقریباً 40 تخته سنگ در حال گردش، دانشمندان مجبور شدند چندین عکس با نوردهی طولانی از پدیده دم مانند به جا مانده از این برخورد بگیرند. آنها بعداً این تصاویر را برای فیلتر کردن نویز ترکیب کردند.
مطالعه برخورد یک سیارک از فاصله دور می تواند یک تمرین گمانه زنی چالش برانگیز باشد، اما ماموریت DART به لطف ماموریت HERA توسط آژانس فضایی اروپا به زودی تأییدهای نزدیک تری خواهد داشت. این کاوشگر قرار است در اکتبر 2024 پرتاب شود و در سال 2026 چرخش به دور منظومه دو سیارکی را آغاز خواهد کرد.
این مطالعه تخمین می‌زند که 40 تخته سنگ آزاد شده تقریباً دو درصد از کل سطح سیارک را پوشانده‌اند که با دهانه‌ای به وسعت 50 متر همسو می‌شود. سطح دیمورفوس احتمالاً بسیار متخلخل است و انرژی لرزه ای تولید شده توسط DART را از نفوذ عمیق به داخل سیارک محدود می کند.