یک سیب زمینی داغ: در حالی که نگرانی‌های موجه زیادی وجود دارد که ربات‌ها، هوش مصنوعی و اتوماسیون عمومی مشاغل را از بین ببرند، این فناوری‌ها همچنین به دلیل توانایی‌شان در افزایش وظایف انسانی مورد تحسین قرار گرفته‌اند. اما یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که افراد زمانی که فکر می‌کنند هم تیمی‌هایشان، از جمله روبات‌ها، قبلاً کارهای سنگین را انجام داده‌اند، تلاش کمتری برای کار خود انجام می‌دهند، پدیده‌ای که به عنوان «لمس اجتماعی» شناخته می‌شود.
طفره رفتن اجتماعی زمانی اتفاق می‌افتد که فرد تلاش کمتری برای انجام یک کار انجام می‌دهد، زیرا فکر می‌کند همکارانش مسئولیت را بر عهده می‌گیرند و جایگزین می‌کنند.
محققان دانشگاه فنی برلین می‌خواستند ببینند آیا انسان‌ها هنگام کار با روبات‌ها اجتماعی هستند یا خیر.
دیتلند هلن سیمک، نویسنده اول مطالعه در Frontiers in Robotics و AI گفت: «کار تیمی یک موهبت ترکیبی است. “کار کردن با هم می تواند به افراد انگیزه دهد تا عملکرد خوبی داشته باشند، اما همچنین می تواند منجر به از دست دادن انگیزه شود زیرا مشارکت فردی آنچنان قابل مشاهده نیست. ما می خواستیم بدانیم که آیا می توانیم چنین اثرات انگیزشی را در زمانی که شریک تیم یک ربات است پیدا کنیم. “
دانشمندان تئوری خود را با درخواست از 42 شرکت‌کننده به مدت 90 دقیقه برای یافتن خطاهای احتمالی، آزمایش کردند. تصاویر تار بودند و تابلوهای واضح‌تر فقط با نگه داشتن ماوس روی آنها قابل مشاهده بودند. این به دانشمندان اجازه داد تا بازرسی شرکت کنندگان از پانل ها را دنبال کنند.
نیمی از شرکت کنندگان متوجه شدند که بردهای مدار آنها قبلاً توسط رباتی به نام پاندا بازرسی شده بود که می توانستند بشنوند و قبلاً دیده بودند.
در ابتدا به نظر می رسید که هیچ تفاوتی بین دو گروه وجود ندارد، زیرا هر دو زمان یکسانی را صرف بازرسی کارت ها و منطقه ای که در آن به دنبال خطا می گشتند، پرداختند.
با این حال، زمانی که محققان به دقت نرخ خطای شرکت‌کنندگان را بررسی کردند، مشخص شد کسانی که با پاندا کار می‌کردند، پس از مشاهده اینکه ربات با موفقیت بسیاری از خطاها را علامت‌گذاری کرده بود، نقص‌های کمتری را شناسایی کردند. این می تواند منعکس کننده اثر “نگاه کردن اما ندیدن” باشد که در آن افراد عادت می کنند به چیزی – در این مورد، ربات – تکیه کنند و بنابراین کمتر درگیر یک کار می شوند.
همچنین از شرکت کنندگان خواسته شد که عملکرد خود را ارزیابی کنند. آنها فکر می کردند که به یک اندازه توجه می کنند، اما یکی مشکوک است که ناخودآگاه آنها شروع به این تصور کرده اند که پاندا هیچ نقصی را از دست نداده است.
دکتر لیندا اوناش، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: تشخیص اینکه یک فرد به کجا نگاه می کند آسان است، اما تشخیص اینکه آیا این اطلاعات بصری به اندازه کافی در سطح ذهنی پردازش شده اند یا خیر، بسیار سخت تر است.
برخی نگران هستند که یافته های این مطالعه پیامدهای ایمنی محل کار داشته باشد، به ویژه از آنجایی که “در طول شیفت های طولانی تر، زمانی که وظایف روتین هستند و محیط کار نظارت و بازخورد کمی بر عملکرد ارائه می دهد، از دست دادن انگیزه بسیار بیشتر است.”
“در صنعت تولید به طور کلی، اما به ویژه در مناطق مرتبط با ایمنی که بررسی مضاعف رایج است، این می تواند تاثیر منفی بر نتایج کار داشته باشد.”