هر گونه اشاره ای به راکتورهای هسته ای باعث نگرانی در مورد فجایع مانند چورنوبیل، جزیره تری مایل و فوکوشیما می شود، اما تحلیلگران می نویسند که SMR ها به دلیل مقیاس، طراحی ساده و ویژگی های ایمنی ذاتی راکتور، خطر بسیار کمتری دارند. آنها همچنین بر گردش طبیعی، همرفت، گرانش و خود فشاری متکی هستند.
اما علیرغم مزایای آنها، زباله های هسته ای همچنان یک مشکل بزرگ برای SMR ها هستند، زیرا مواد سوخت مصرف شده برای رسیدن به سطوح ایمن تشعشع از سه دهه تا 24000 سال طول می کشد. با این حال، بر خلاف نیروگاه‌های هسته‌ای متعارف که نیاز به سوخت‌گیری هر سال یا دو سال دارند، هدف فروشندگان SMR هر سه تا هفت سال یکبار است – تخمین زده می‌شود که برخی از طرح‌ها برای ۴۰ سال بدون سوخت‌گیری کار کنند. اشاره شده است که زیرساخت‌های هسته‌ای فقط هر 10 سال یا بیشتر نیاز به سوخت‌گیری دارند، با هسته‌های جدید طراحی شده برای 30 تا 40 سال. نکته این است که SMR ها 35 برابر بیشتر زباله تولید می کنند در مقایسه با طرح های راکتورهای بزرگتر.
رجیستر گزارشی از آلن هوارد و ولادیمیر گالبوف، تحلیلگران Omdia را برجسته می کند که نشان می دهد چگونه اپراتورهای مراکز داده اولین پذیرندگان انرژی های تجدیدپذیر بوده اند – گوگل و مایکروسافت اخیراً اعلام کردند که قصد دارند انرژی بیشتری بخرند تا مراکز داده خود را سبزتر کنند – اما هنوز در دسترس نیست. بسیاری از بازارها اینجاست که انرژی هسته ای از طریق راکتورهای کوچک مدولار (SMR) می تواند وارد شود.
برخلاف تأسیسات هسته ای استاندارد که گیگاوات نیرو تولید می کنند، SMR ها معمولاً 300 تا 500 مگاوات (MW) برق تولید می کنند، اگرچه برخی از آنها کمتر از 100 مگاوات تولید می کنند.
SMR ها به احتمال زیاد برای پردیس های مراکز داده بزرگ با ظرفیت بیش از 100 مگاوات به جای مراکز داده فردی مناسب خواهند بود، اگرچه مکان های کوچکتر می توانند ظرفیت اضافی را با سایر کارخانه های صنعتی به اشتراک بگذارند.
آینده نگر: مراکز داده به یک صنعت عظیم تبدیل شده‌اند، اما بسیاری از آنها به دلیل نیازهای انرژی زیادشان که اغلب از طریق سوزاندن سوخت‌های فسیلی برآورده می‌شوند، سازگار با محیط‌زیست نیستند. یکی از پاسخ های پیشنهادی برای این مشکل این است که تاسیسات از منابع انرژی پایدار خود در قالب راکتورهای هسته ای مینیاتوری استفاده کنند.
علاوه بر این، فناوری مشابه SMR در 83 کشتی نیروی دریایی ایالات متحده با موتور هسته‌ای، از جمله 72 زیردریایی، 10 ناو هواپیمابر و یک کشتی تحقیقاتی، که بسیاری از آنها در مجاورت مراکز جمعیتی بزرگ قرار دارند، استفاده می‌شود و هرگز حادثه هسته‌ای در نیروی دریایی رخ نداده است. تاریخ.
در حال حاضر هیچ SMR در ایالات متحده وجود ندارد، اما روسیه دارای دو نیروگاه 35 مگاواتی است که هر کدام در یک نیروگاه شناور (بالا) در سواحل قطب شمال قرار دارند. SMR های جدید اکنون در حال ساخت یا در مراحل صدور مجوز در آرژانتین، کانادا، چین، فرانسه، کره جنوبی و ایالات متحده هستند.
